Σε μια περίοδο που οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο (λένε ότι) προσπαθούν να διασφαλίσουν την ομαλή προμήθεια των κρίσιμων πρώτων υλών το ερώτημα που πλανάται στον εξορυκτικό κλάδο και τις αγορές εμπορευμάτων είναι γιατί δεν σπεύδουν να αποκτήσουν μεγάλες ποσότητες από τα μέταλλα που είναι απαραίτητα για την ενεργειακή μετάβαση, τώρα που οι τιμές πολλών εξ αυτών έχουν καταρρεύσει.

Και μπορεί οι κυβερνήσεις στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ διακηρύσσουν την ανάγκη της «στρατηγικής αυτονομίας» και τονίζουν ότι θέλουν να περιορίσουν την εξάρτηση από έναν προμηθευτή, δηλαδή την Κίνα, προς το παρόν τουλάχιστον δεν δείχνουν κινητοποιούνται για να αξιοποιήσουν την ευνοϊκή συγκυρία στις αγορές, ενώ ένας κατεξοχήν κυκλικός κλάδος όπως είναι τα μέταλλα, βρίσκεται σε χαμηλά πολλών ετών.

Αντί για μεγαλόστομες διακηρύξεις, ίσως θα έπρεπε να ακολουθήσουν το παράδειγμα της Κίνας.

Στο ακόλουθο γράφημα, που παρατίθεται σε σχετικό σχόλιο του Bloomberg, φαίνεται η πορεία της τιμής του κοβαλτίου από το 2020 έως σήμερα και οι περίοδοι που η Κίνα προχωρά σε μαζικές αγορές. Το κοβάλτιο είναι από τα βασικά συστατικά των μπαταριών στα ηλεκτρικά οχήματα ιόντων λιθίου-κοβαλτίου (LiCoO2) και έχει επίσης ευρεία χρήση στα κινητά τηλέφωνα, τους φορητούς υπολογιστές και πολλές βιομηχανικές δραστηριότητες.

Η Κίνα στηρίζει την εγχώρια παραγωγή κοβαλτίου και σε περιόδους όπως η σημερινή, στηρίζει τους παραγωγούς της χώρας αγοράζοντας μεγάλες ποσότητες για τα στρατηγικά της αποθέματα, Την ίδια περίοδο, εκτός Κίνας, πολλές εταιρείες εξόρυξης προχωρούν σε περικοπές στην παραγωγή τους, καθώς οι τρέχουσες τιμές δεν καλύπτουν τα κόστη.

Στον δυτικό κόσμο, η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει αναλάβει πρόσφατα πρωτοβουλίες για τη δημιουργία αποθεμάτων, με ένα πρόγραμμα προϋπολογισμού 1 δισ. ευρώ, ενώ επιχειρεί να συνάψει μακροπρόθεσμες συμφωνίες με παραγωγούς από «φιλικές» χώρες.

Η Ευρώπη παρακολουθεί τις εξελίξεις χωρίς όμως ακόμα να δείχνει διατεθειμένη (ή ικανή;) να ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο. ΄Ίσως θα μπορούσε να κάνει την αρχή στηρίζοντας με όλο το φάσμα των αναγκαίων μέτρων τις ευρωπαϊκές εταιρείες εξόρυξης, όπως είναι μεταξύ άλλων η μείωση του ενεργειακού κόστους και της γραφειοκρατίας, ώστε, πριν να είναι πολύ αργά, να θωρακίσει την ασφάλεια εφοδιασμού των κρίσιμων για την πράσινη μετάβαση πρώτων υλών.