Στην καρδιά της λεκάνης Permian, ενός από τα μεγαλύτερα και πιο παραγωγικά κοιτάσματα πετρελαίου στις ΗΠΑ βρίσκεται σε εξέλιξη ένα νέο, και, ιδιαίτερα, φιλόδοξο πείραμα. Σε μια τεράστια λίμνη θαλασσινού νερού, 24 πλωτοί εξατμιστήρες βουίζουν αθόρυβα, δουλεύοντας ακούραστα για να αντιμετωπίσουν μια αυξανόμενη περιβαλλοντική και λειτουργική πρόκληση που ταλαιπωρεί τη βιομηχανία πετρελαίου εδώ και δεκαετίες: τι να κάνει με τις τεράστιες ποσότητες υγρών αποβλήτων που συνοδεύουν την εξόρυξη πετρελαίου. Δεν πρόκειται απλώς για άλλη μια τεχνολογική καινοτομία, αλλά για μια τολμηρή πρωτοβουλία πολλών εκατομμυρίων δολαρίων, με επικεφαλής τον πετρελαϊκό κολοσσό, Exxon Mobil, που αποσκοπεί στη μετατροπή ενός δαπανηρού προβλήματος σε πολύτιμο περιουσιακό στοιχείο.
Καθώς η παραγωγή πετρελαίου αυξήθηκε σε πρωτοφανή επίπεδα τα τελευταία χρόνια, αυξήθηκε και η ποσότητα των παραγόμενων υγρών αποβλήτων. Ενδεικτικά, για κάθε βαρέλι αργού πετρελαίου που εξάγεται στη λεκάνη Permian, παράγονται περίπου τέσσερα βαρέλια λυμάτων, σύμφωνα με τη Wall Street Journal. Αυτό το παραγόμενο νερό, το οποίο είναι αλμυρό, μολυσμένο και μερικές φορές τοξικό, διοχετεύεται εδώ και καιρό πίσω στο έδαφος, προκαλώντας αύξηση της πίεσης στους υπόγειους σχηματισμούς, η οποία με τη σειρά της οδηγεί σε σεισμούς και καθιζήσεις του εδάφους.
Η Exxon ανακαλύπτει κρυμμένο θησαυρό στο βρώμικο νερό
Ωστόσο, αυτά τα λύματα, που για καιρό θεωρούνταν απλώς απόβλητο, θα μπορούσαν να μετατραπούν από πρόβλημα σε λύση. Με τις κατάλληλες τεχνολογίες και στρατηγικές, αυτό που κάποτε αποτελούσε περιβαλλοντική απειλή, μπορεί τώρα να γίνει πολύτιμος πόρος, προσφέροντας νέες ευκαιρίες για βιώσιμη ανάπτυξη και καινοτομία στον ενεργειακό τομέα. Στο πλαίσιο αυτό, η Exxon Mobil πειραματίζεται τώρα με ένα σύνολο καινοτόμων μηχανημάτων που έχουν σχεδιαστεί για να επιταχύνουν τη διαδικασία εξάτμισης και να απομακρύνουν το επιβλαβές αλάτι από το παραγόμενο νερό. Ο στόχος τους είναι να καθαρίσουν το νερό, ώστε να μπορεί να χρησιμοποιηθεί με ασφάλεια για άλλους σκοπούς, από την άρδευση γεωργικών εκτάσεων μέχρι ακόμη και την υποστήριξη τοπικών δήμων που έχουν ανάγκη από νερό.
Η προσέγγιση αυτή μπορεί να βρίσκεται ακόμη σε πρώιμο στάδιο, όμως ανοίγει έναν φιλόδοξο και γεμάτο προκλήσεις, δρόμο για το μέλλον της διαχείρισης υδάτινων πόρων στην ενέργεια. Οι εξατμιστήρες, οι οποίοι φυσάνε αέρα πάνω στο νερό για να επιταχύνουν την εξάτμιση, αν και αποτελούν μια πολλά υποσχόμενη τεχνολογία, δεν μπορούν ακόμη να λύσουν ολόκληρο το πρόβλημα. Για παράδειγμα, ενώ ένας εξατμιστήρας μπορεί να διαχειριστεί περίπου 32 βαρέλια την ώρα, η κλίμακα του προβλήματος είναι τεράστια – ένα μόνο πηγάδι μπορεί να παράγει 10.000 έως 25.000 βαρέλια νερού την ημέρα.
Αλλά ο αντίκτυπος της επίλυσης αυτού του προβλήματος ξεπερνά κατά πολύ το πεδίο εξόρυξης πετρελαίου. Εάν επιτύχουν, οι τεχνολογίες αυτές θα μπορούσαν να μεταμορφώσουν τον τρόπο διαχείρισης των υγρών αποβλήτων σε όλες τις βιομηχανίες, ενώ η δυνατότητα απελευθέρωσης καθαρού νερού πίσω στα ποτάμια ή η χρήση του για γεωργικούς σκοπούς θα μπορούσε να αντιμετωπίσει τα αυξανόμενα προβλήματα λειψυδρίας που αντιμετωπίζουν σήμερα πολλές περιοχές.
Για τον λόγο αυτό, η Υπηρεσία Προστασίας του Περιβάλλοντος των ΗΠΑ (EPA) έχει παρατηρήσει τις δυνατότητες και επανεξετάζει τους κανονισμούς για τα λύματα, επιδιώκοντας να ενθαρρύνει την επαναχρησιμοποίηση του παραγόμενου νερού για σκοπούς που κυμαίνονται από την ψύξη των κέντρων δεδομένων μέχρι ακόμη και την οικολογική αποκατάσταση. Η ελπίδα είναι ότι με την πάροδο του χρόνου, αυτή η αλλαγή θα μπορούσε να συμβάλει στην ανακούφιση της πίεσης που ασκείται στους παραδοσιακούς υδάτινους πόρους, ενώ παράλληλα θα δημιουργούσε νέες ευκαιρίες για βιομηχανίες εκτός του πετρελαίου.
Με δισεκατομμύρια βαρέλια παραγόμενου νερού να λιμνάζουν – κυριολεκτικά και μεταφορικά – το στοίχημα δεν είναι μικρό: μπορεί η ίδια η πετρελαϊκή βιομηχανία να ανακαλύψει τη λύση μέσα στο ίδιο της το πρόβλημα; Αν τα σχέδια πετύχουν, το “βρώμικο νερό” του σήμερα ίσως γίνει ο καθαρός πόρος του αύριο.
Διαβάστε ακόμη
