Οι καρχαρίες και τα σαλάχια, βασικοί θηρευτές στα θαλάσσια οικοσυστήματα, έχουν υποστεί δραματική μείωση άνω του 50% από το 1970, κυρίως λόγω της υπεραλίευσης. Αυτή η μείωση διαταράσσει τα τροφικά δίκτυα των ωκεανών και απειλεί την οικολογική ισορροπία σε υδάτινα περιβάλλοντα, σύμφωνα με νέα μελέτη. Αυτά τα είδη, που ανήκουν στην ομάδα των χονδριχθύων και περιλαμβάνουν πάνω από 1.199 είδη όπως καρχαρίες, σαλάχια και χίμαιρες, βρίσκονται σε αυξανόμενο κίνδυνο, με περισσότερα από το ένα τρίτο να απειλούνται με εξαφάνιση, σύμφωνα με δημοσίευμα του euronews.
Η μελέτη αναδεικνύει την υπεραλίευση ως την κύρια αιτία αυτής της μείωσης, η οποία επιδεινώνεται από την καταστροφή των ενδιαιτημάτων, την κλιματική αλλαγή και τη ρύπανση. Η υπεραλίευση έχει τριπλασιάσει τον αριθμό των υπεραλιευμένων αποθεμάτων τα τελευταία 50 χρόνια, με το ένα τρίτο των παγκόσμιων αλιευτικών αποθεμάτων να λειτουργεί πέρα από τα βιολογικά όρια. Η παρεμπίπτουσα αλίευση (bycatch), δηλαδή η ακούσια σύλληψη καρχαριών και σαλαχιών κατά την αλίευση άλλων ειδών, επιδεινώνει περαιτέρω το πρόβλημα.
Απειλούνται ολόκληρα οικοσυστήματα
Η μείωση ξεκίνησε από ποτάμια, εκβολές και παράκτια ύδατα και στη συνέχεια εξαπλώθηκε σε βαθύτερα θαλάσσια οικοσυστήματα. Αυτή η απώλεια επηρεάζει σημαντικά τα θαλάσσια οικοσυστήματα, καθώς οι καρχαρίες και τα σαλάχια παίζουν κρίσιμους ρόλους. Για παράδειγμα, οι καρχαρίες των υφάλων μεταφέρουν θρεπτικά συστατικά από βαθύτερα ύδατα στους κοραλλιογενείς υφάλους, υποστηρίζοντας την επιβίωση αυτών των οικοσυστημάτων. Τα σαλάχια, από την άλλη, αναδεύουν και οξυγονώνουν τα ιζήματα, επηρεάζοντας την παραγωγικότητα των θαλασσών και την αποθήκευση άνθρακα.
Παρά τη ζοφερή αυτή εικόνα, η μελέτη αφήνει μια αχτίδα ελπίδας προτείνοντας ορισμένες λύσεις, όπως να υιοθετήσουν τα κράτη βιώσιμες πρακτικές αλιείας, ενισχύοντας τη διακυβέρνηση της αλιείας και εξαλείφοντας τις επιβλαβείς επιδοτήσεις. Η εφαρμογή επιστημονικών ορίων στις αλιευτικές ποσότητες και η μείωση της παρεμπίπτουσας αλίευσης είναι βασικά μέτρο για την προστασία των θαλάσσιων οικοσυστημάτων.
Ήδη έχει σημειωθεί πρόοδος σε ορισμένες περιοχές, όπως η Αυστραλία, ο Καναδάς, η Νέα Ζηλανδία, οι Ηνωμένες Πολιτείες και τμήματα της Ευρώπης και της Νότιας Αφρικής, όπου η βελτιωμένη διαχείριση και διακυβέρνηση της αλιείας έχουν δημιουργήσει ευκαιρίες για ανάκαμψη των καρχαριών και σαλαχιών. Αυτή η μελέτη αξίζει να αποτελέσει κάλεσμα για παγκόσμια δράση με στόχο τον περιορισμό της υπεραλίευσης και την προστασία αυτών των αρχαίων και οικολογικά σημαντικών ειδών.
Διαβάστε ακόμη
