Το όνομα «κεφαλούδι» βρέθηκε ανάμεσα στις πιο δημοφιλείς αναζητήσεις των Ελλήνων στη Google το 2024, με πολλούς να αναρωτιούνται τι είναι αυτό το ιδιαίτερο και σπάνιο πτηνό. Σύμφωνα με την Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, το κεφαλούδι είναι μια πάπια με ασυνήθιστη εμφάνιση η οποία διαβιεί κυρίως σε υγροτόπους, αναφέρει το CNN της Ελλάδας. Ειδικότερα, το αρσενικό έχει λευκό κεφάλι, μαύρο σώμα και γαλαζωπό ράμφος, ενώ το θηλυκό είναι πιο σκουρόχρωμο με ανοιχτόχρωμα μάγουλα.

Αν και τα κεφαλούδια πετούν μόνο για να μεταναστεύσουν, είναι πολύ γρήγορα στο νερό, χρησιμοποιώντας την ουρά τους για ώθηση. Η αναπαραγωγική τους ικανότητα είναι πολύ υψηλή, αλλά η αναπαραγωγική τους επιτυχία είναι χαμηλή λόγω των συνθηκών που αντιμετωπίζουν. Οι κυριότερες απειλές για το είδος είναι η εξάρτησή του από τα εποχιακά έλη και οι παρεμβάσεις στην υδρολογία, που έχουν μειώσει τη διαθεσιμότητα των κατάλληλων περιοχών για αναπαραγωγή.

Το κεφαλούδι θεωρείται από τα πιο σπάνια πουλιά στον κόσμο, με τον παγκόσμιο πληθυσμό του να μην ξεπερνά τα 15.000 άτομα. Ο πληθυσμός του είναι κατακερματισμένος και βρίσκεται κυρίως στη δυτική και ανατολική Μεσόγειο, τη Μαύρη Θάλασσα και την Κασπία. Τα Κεφαλούδια γεννούν κυρίως στην Τουρκία, όπου βρίσκεται και ο μεγαλύτερος παγκόσμια πληθυσμός τους με 200-300 ζεύγη, ενώ λιγότερα αναπαράγονται στη Ρωσία, στο Ιράν και περιστασιακά στη Ρουμανία.

Η Ελλάδα αποτελεί έναν από τους τόπους που φιλοξενεί αυτό το πουλί, κυρίως στους υγροτόπους της Μακεδονίας και της Θράκης, με τη Λίμνη Βιστονίδα να αποτελεί το βασικό του καταφύγιο.

Απειλείται με εξαφάνιση το κεφαλούδι

Η μείωση του πληθυσμού του κεφαλουδιού τα τελευταία χρόνια είναι ανησυχητική, καθώς στις αρχές του αιώνα οι πληθυσμοί του ξεπερνούσαν τα 100.000 άτομα, ενώ σήμερα έχουν μειωθεί κατά περισσότερο από το 80%.

Η επιβίωση των Κεφαλουδιών απειλείται κυρίως από την εξάρτησή τους από τα εποχιακά έλη και τους μικρούς ρηχούς υγροτόπους που σχηματίζονται προσωρινά. Παράλληλα, οι ανθρωπογενείς παρεμβάσεις στην υδρολογία των εκτεταμένων υγροτοπικών συστημάτων, όπως ο έλεγχος των πλημμυρών, τα αναχώματα, τα φράγματα, τα αρδευτικά δίκτυα, οι αποστραγγίσεις και οι γεωτρήσεις, έχουν διαταράξει τον υδρολογικό κύκλο και έχουν σχεδόν εξαφανίσει τα εποχιακά έλη.

Διαβάστε ακόμη