Η επιδίωξη της ενεργειακής μετάβασης θα οδηγήσει σε μεγάλη αύξηση της ζήτησης για αρκετές ορυκτές πρώτες ύλες, όπως μέταλλα και σπάνιες γαίες, ιδιαίτερα προς τα μέσα του αιώνα. Αυτό δημιουργεί ανησυχίες, δεδομένου ότι η εξόρυξη αυτών των πρώτων υλών θα έχει ένα περιβαλλοντικό κόστος και ο πλανήτης κάθε άλλο χρειάζεται παρά περισσότερες εξορύξεις. Ωστόσο, αυτή η εικόνα δεν λέει όλη την αλήθεια. Συγκεκριμένα, όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα του Bloomberg, όλα τα μέταλλα που θα χρειαστούν για την επίτευξη μηδενικών εκπομπών έως το 2050 θα είναι λιγότερα από την ποσότητα άνθρακα που εξορύχθηκε μόνο το 2023.
Επιπλέον, παρά το γεγονός ότι τα ηλεκτρικά οχήματα και οι υποδομές καθαρής ενέργειας θα καταναλώνουν κυρίως ηλεκτρική ενέργεια και θα απαιτούν πολλά μέταλλα, η συνολική ποσότητα υλικών που εξορύσσει ο κόσμος θα μειωθεί. Αυτό θα συμβαίνει επειδή γύρω στο 2050 δεν θα χρειαζόμαστε σχεδόν καθόλου άνθρακα για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Πέραν αυτού, τα μέταλλα που θα εξορύσσονται στο μέλλον μπορούν να ανακυκλωθούν, σε αντίθεση με τα ορυκτά καύσιμα, πράγμα που σημαίνει ότι ο κόσμος δεν είναι καταδικασμένος να αναζητά συνεχώς νέες πηγές. «Πρόκειται για μια μετάβαση από ένα σύστημα ενέργειας μιας χρήσης, εξορυκτικό και γραμμικό, σε ένα πολυχρηστικό, ανανεώσιμο και ανακυκλωμένο ενεργειακό σύστημα του μέλλοντος», δήλωσε ο Ντάαν Βάλτερ από το RMI, ένα think tank καθαρής ενέργειας.
Περισσότεροι από τους μισούς ενεργειακούς μεταβατικούς πόρους — όπως χάλυβας, αλουμίνιο, χαλκός και κοβάλτιο — ανακυκλώνονται ήδη στο τέλος της ζωής τους, και οι ικανότητες ανακύκλωσης αυξάνονται ραγδαία. Επιπλέον, τεχνολογικές εξελίξεις έχουν οδηγήσει σε μεγάλες μειώσεις στη χρήση μετάλλων, όπως η βελτίωση των δυνατοτήτων αποθήκευσης υλικών μπαταριών και η αντικατάσταση μετάλλων με άλλα φθηνότερα ή πιο άφθονα υλικά. Ωστόσο, παρά τις προόδους, η εξόρυξη παραμένει απαιτητική σε πόρους και πρέπει να γίνουν μεγαλύτερες προσπάθειες για την αύξηση της αποδοτικότητάς της και τη χρήση ενέργειας με μηδενικές εκπομπές.
Διαβάστε ακόμη
