Η κλιματική αλλαγή διαταράσσει την παραγωγή τροφίμων σε παγκόσμια κλίμακα, ανεβάζοντας υπερβολικά τις τιμές τους και απειλώντας τη σταθερότητα των κοινωνιών, ιδίως στις αναπτυσσόμενες χώρες, αναφέρει δημοσίευμα των Financial Times. Η άνοδος της θερμοκρασίας και τα όλο και πιο ακραία καιρικά φαινόμενα, όπως οι ξηρασίες, οι πλημμύρες και οι καταιγίδες, επιβαρύνουν τις αποδόσεις των καλλιεργειών, με καταστροφικές συνέπειες.
Οι αγρότες αγωνίζονται να προσαρμοστούν στη νέα αυτή πραγματικότητα. Η γη που κάποτε παρήγαγε πλούσιες καλλιέργειες μόνο με το νερό της βροχής, τώρα χρειάζεται συνεχή άρδευση, ένα σημαντικό πρόσθετο κόστος. Το μεταβαλλόμενο κλίμα δημιουργεί επίσης ιδανικές συνθήκες αναπαραγωγής για παράσιτα και ασθένειες, αναγκάζοντας τους αγρότες να ξοδεύουν περισσότερα χρήματα για φυτοφάρμακα και άλλα μέτρα ελέγχου. Αυτές οι αυξανόμενες δαπάνες εισροών, σε συνδυασμό με τη μείωση των αποδόσεων, συμπιέζουν τα περιθώρια κέρδους και δυσκολεύουν τους αγρότες να διατηρήσουν σταθερές τις τιμές των τροφίμων.
Ο αντίκτυπος γίνεται πιο έντονα αισθητός από τους καταναλωτές, ιδίως στις αναπτυσσόμενες χώρες όπου τα τρόφιμα αποτελούν συχνά σημαντικό μέρος των δαπανών των νοικοκυριών. Ακόμα και μια μικρή αύξηση των τιμών των τροφίμων μπορεί να οδηγήσει τις οικογένειες στα άκρα, αναγκάζοντάς τες να κάνουν δύσκολες επιλογές μεταξύ βασικών αναγκών. Αυτή η αυξανόμενη επισιτιστική ανασφάλεια μπορεί να τροφοδοτήσει την κοινωνική αναταραχή και αστάθεια, αποτελώντας σοβαρή πρόκληση για τις κυβερνήσεις.
Τι πρέπει να γίνει
Η κατάσταση περιπλέκεται ακόμη περισσότερο από την παραδοσιακή προσέγγιση των κεντρικών τραπεζών να αγνοούν τους κλυδωνισμούς των τιμών των τροφίμων ως προσωρινές διακυμάνσεις. Ωστόσο, οι διαρκείς και δυνητικά μόνιμες επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής επιβάλλουν μια κρίσιμη επανεκτίμηση αυτής της στρατηγικής. Ορισμένοι οικονομολόγοι υποστηρίζουν ότι οι κεντρικές τράπεζες πρέπει να αρχίσουν να συνυπολογίζουν τις τιμές των τροφίμων στις αποφάσεις τους για τη νομισματική πολιτική. Άλλοι τάσσονται υπέρ εναλλακτικών λύσεων, όπως η εφαρμογή ελέγχων των τιμών σε βασικά είδη διατροφής ή η εισαγωγή στοχευμένων επιδοτήσεων για να βοηθηθούν οι οικογένειες με χαμηλό εισόδημα.
Ο παγκόσμιος νότος, που ήδη αντιμετωπίζει τη φτώχεια και την πείνα, πρόκειται να πληγεί περισσότερο από αυτή την εξελισσόμενη κρίση. Τα πλουσιότερα έθνη, αν και δεν έχουν ανοσία, έχουν μεγαλύτερο απόθεμα και περισσότερους πόρους για να προσαρμοστούν. Ωστόσο, ακόμη και σε αυτές τις χώρες, η άνοδος των τιμών των τροφίμων μπορεί να έχει αλυσιδωτές επιπτώσεις, επηρεάζοντας την καταναλωτική εμπιστοσύνη, αυξάνοντας τις μισθολογικές πιέσεις και τροφοδοτώντας τον συνολικό πληθωρισμό.
Διαβάστε ακόμη
