Η επικείμενη σύνοδος κορυφής COP29 του ΟΗΕ αντιμετωπίζει ένα κρίσιμο εμπόδιο: τη συμφωνία για έναν νέο παγκόσμιο στόχο για τη χρηματοδότηση του κλίματος. Οι ανεπτυγμένες χώρες δεσμεύτηκαν να δώσουν 100 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως, ξεκινώντας το 2020 για να βοηθήσουν τις αναπτυσσόμενες χώρες, αλλά η συμφωνία αυτή λήγει το 2025. Το ερώτημα τώρα είναι πόσο θα κοστίσει και ποιος θα πληρώσει το λογαριασμό.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις, απαιτούνται τρισεκατομμύρια ετησίως για να μπορέσουν οι αναπτυσσόμενες χώρες να επιτύχουν τους κλιματικούς στόχους και να προσαρμοστούν στις επιδεινούμενες συνθήκες. Οι προτάσεις κυμαίνονται από έναν στόχο ύψους 1,1 τρισεκατομμυρίων δολαρίων που περιλαμβάνει ιδιωτικές επενδύσεις έως έναν μικρότερο στόχο που επικεντρώνεται αποκλειστικά σε δημόσια κονδύλια από τις ανεπτυγμένες χώρες.
Ένα βασικό σημείο εμπλοκής είναι ο ξεπερασμένος κατάλογος των χωρών που συνεισφέρουν. Οι ανεπτυγμένες χώρες θέλουν να τον διευρύνουν ώστε να περιλαμβάνει μεγάλες οικονομίες όπως η Κίνα και χώρες υψηλού εισοδήματος. Οι αναπτυσσόμενες χώρες αντιτείνουν ότι τα δάνεια δεν θα πρέπει να υπολογίζονται ως χρηματοδότηση για το κλίμα, και ορισμένες προτείνουν να συμπεριληφθούν στην εξίσωση και οι περικοπές στις επιδοτήσεις ορυκτών καυσίμων.
Η εξεύρεση νέων πηγών χρηματοδότησης είναι επίσης στο τραπέζι, με ιδέες όπως η φορολόγηση των ορυκτών καυσίμων και του αμυντικού τομέα, η ανταλλαγή χρέους με το κλίμα και η κινητοποίηση ιδιωτικών κεφαλαίων.
Ο δρόμος προς την COP29 είναι γεμάτος προκλήσεις, αλλά οι συζητήσεις αυτές είναι ζωτικής σημασίας για μια ενιαία παγκόσμια προσέγγιση της κλιματικής αλλαγής. Η επιτυχία εξαρτάται από τη γεφύρωση του χάσματος μεταξύ των αναπτυγμένων και των αναπτυσσόμενων χωρών όσον αφορά τόσο το ποσό όσο και το είδος της χρηματοδότησης για το κλίμα που απαιτείται.
Διαβάστε ακόμη
