Τα υποθαλάσσια καλώδια αποτελούν τη ραχοκοκαλιά των επικοινωνιών και της ενέργειας που χρησιμοποιούμε. Ωστόσο, αυτή τη στιγμή δεν είναι αρκετά. Η πράσινη μετάβαση έχει αυξήσει κατακόρυφα τις παραγγελίες που δέχονται ορισμένοι κατασκευαστές καλωδίων και έχει οδηγήσει σε αύξηση των μετοχών τους. Παρόλα αυτά, υπάρχουν αρκετές προκλήσεις που χρήζουν αντιμετώπισης. Όπως αναφέρουν οι Financial Times, τα καλώδια είναι ευάλωτα σε κάθε είδους απειλές, από σαμποτάζ έως μετακινήσεις του θαλάσσιου πυθμένα. Το επενδυτικό κλίμα επίσης αλλάζει, μετά τις εκλογές του Νοεμβρίου στις ΗΠΑ που ανέδειξαν ως πρόεδρο της χώρας τον Ντόναλντ Τραμπ, έναν πολιτικό που δεν υποστηρίζει τις ΑΠΕ.

Από τότε, οι μετοχές της γαλλικής κατασκευάστριας καλωδίων Nexans και της δανέζικης NKT έχουν σημειώσει πτώση. Η ιταλική Prysmian, η μεγαλύτερη εταιρεία του κλάδου, υποχώρησε απότομα την περασμένη εβδομάδα, καθώς παρασύρθηκε από το γενικότερο κύμα πωλήσεων στον ενεργειακό τομέα, που προκλήθηκε από τις προόδους μιας κινεζικής start-up στην ανάπτυξη τεχνητής νοημοσύνης με χαμηλότερη κατανάλωση ενέργειας. Πιο διακριτικά, η Prysmian εγκατέλειψε προγραμματισμένα και εδώ και καιρό στάσιμα έργα στις ΗΠΑ.

Η ζήτηση για καλώδια στην Ευρώπη συμβαδίζει με την αύξηση της χρήσης ΑΠΕ

Στην Ευρώπη, πάντως, η ανάπτυξη των ΑΠΕ προχωράει ακάθεκτη, γεγονός που τροφοδοτεί τη ζήτηση για καλώδια. Τα καλώδια μεταφέρουν την ηλεκτρική ενέργεια από υπεράκτια αιολικά πάρκα στη στεριά ή επιτρέπουν στα κράτη να εξάγουν ή να εισάγουν πλεονάζουσα ενέργεια, όπως η σύνδεση Nemo, που ενώνει το Βέλγιο με το Ηνωμένο Βασίλειο. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επιδιώκει τα κράτη-μέλη να διαθέτουν διασυνδέσεις που θα επιτρέπουν τη μεταφορά τουλάχιστον του 15% της ηλεκτρικής τους ικανότητας έως το 2030.

Ένα από τα πιο φιλόδοξα σχέδια που έχουν τεθεί, είναι το σχέδιο της εταιρείας Xlinks, η οποία μέχρι το 2030 στοχεύει να μεταφέρει ηλιακή ενέργεια από το Μαρόκο μέσω υποθαλάσσιου καλωδίου 4.000 χιλιομέτρων, καλύπτοντας το 8% των ενεργειακών αναγκών του Ηνωμένου Βασιλείου και εξασφαλίζοντας φθηνό ρεύμα. Το έργο αυτό θα κοστίσει 20 δισεκατομμύρια λίρες και θα υποστηρίξει τους στόχους του Ηνωμένου Βασιλείου για αξιοποίηση καθαρής ενέργειας.

Ένα δεύτερο ερώτημα που τίθεται είναι το εξής: μπορεί η Ευρώπη να υλοποιήσει τις πράσινες φιλοδοξίες της και σε ποιο χρονικό πλαίσιο; Ο ενεργειακός τομέας είναι ένας περίπλοκος συνδυασμός δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, με διαφορετικές προτεραιότητες. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, η δημοπρασία συμβάσεων για διαφορές (Contracts for Difference) του 2023, που καθορίζει ουσιαστικά τις τιμές, δεν συγκέντρωσε καμία απολύτως προσφορά από κατασκευαστές υπεράκτιων αιολικών πάρκων. 

Ένας άλλος παράγοντας αβεβαιότητας είναι οι πολιτικές εξελίξεις. Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία ανέδειξε την εξάρτηση της Ευρώπης από το ρωσικό φυσικό αέριο, ωθώντας την προς τη διαφοροποίηση των ενεργειακών της πηγών, συμπεριλαμβανομένων των ανανεώσιμων. Όμως, μεγάλο μέρος της τεχνογνωσίας στα καλώδια, καθώς και σημαντικά κεφάλαια, προέρχονται από την Κίνα, μια χώρα που θεωρείται εν δυνάμει αντίπαλος. Παρόλα αυτά, οι κατασκευαστές καλωδίων δεν βρίσκονται σε άσχημη θέση. Είναι μεγάλες εταιρείες, κρίσιμες για τη μακροπρόθεσμη εξέλιξη του ενεργειακού συστήματος και διαθέτουν ήδη μεγάλο όγκο έργων σε εκκρεμότητα. Οι επενδυτές μπορεί να διστάζουν να τοποθετηθούν σε αυτό το σημείο, αλλά ο κλάδος είναι πολύ σημαντικός για να αγνοηθεί.

Διαβάστε ακόμη