Μιας άκρως ενδιαφέρουσα μελέτη παρουσίασε χθες (7 Νοεμβρίου) ο κ. Παντελής Μπίσκας Καθηγητής, στο Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών & Μηχανικών Υπολογιστών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ), μιλώντας στο 28ο Εθνικό Συνέδριο «Ενέργεια και Ανάπτυξη» του ΙΕΝΕ, αναφορικά με το ενδεχόμενο προώθησης της πυρηνικής ενέργειας και την προσθήκη μικρών αρθρωτών πυρηνικών αντιδραστήρων Small Modular Reactors (SMR) στο ενεργειακό μείγμα της χώρας. Όπως έχει γράψει το energygame.gr, στην Ευρώπη, η συζήτηση μπορεί να άνοιξε λίγο καθυστερημένα, ωστόσο αρκετές χώρες έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον.
Όπως ανέφερε ο κ. Μπίσκας παρουσιάζοντας τα τέσσερα σενάρια που έχει επεξεργαστεί, «οι SMR έχουν σημαντική επίπτωση, οδηγούν σε μείωση κατανάλωσης του φυσικού αερίου, στη μείωση των εκπομπών CO2, οδηγούν σε μείωση της τιμής στον τελικό καταναλωτή, αλλά εάν υπάρξει κανιβαλισμός όπως άλλες κατηγορίες ΑΠΕ, δηλαδή εάν γίνουν πολλές μαζί δεν θα είναι βιώσιμες, εάν γίνουν κάποιες της τάξης των 650-1000 MW θα είναι βιώσιμες». Σύμφωνα με τον κ. Μπίσκα, οι «πυρηνικοί αντιδραστήρες τσέπης» όπως αποκαλούνται οι SMR «με εγκαταστημένη ισχύ από 10-300 MW, επειδή είναι modular,έχουν τη δυνατότητα να μπαίνουν πολλοί, ο ένας δίπλα στον άλλο, σε ένα ευρύτερο σταθμό και επομένως να έχουμε μια 4τράδα, 10αδα reactors σε έναν σταθμό παραγωγής. Από τα μεγάλα πλεονεκτήματα που έχουν είναι το μικρό κόστος λειτουργίας, έχουν μικρές απαιτήσεις προσθήκης καυσίμου. Στους SMR βάζεις καύσιμο από 3-7 χρόνια, ενώ σε μεγάλους πυρηνικούς σταθμούς η ανανέωση γίνεται κάθε 1-2 χρόνια. Επίσης, έχουν καλύτερα χαρακτηριστικά ασφαλείας με μικρότερη ανθρώπινη παρέμβαση και άρα λιγότερο ρίσκο ενώ έχουν και μικρότερο μέγεθος. Είναι προκατασκευασμένες μονάδες και εγκαθίστανται στον συγκεκριμένο χώρο του σταθμού. Από τα μεγάλα μειονεκτήματα είναι το γεγονός πως απαιτείται μεγάλο κόστος κεφαλαίου, η διαχείριση των αποβλήτων και κάποιες ρυθμιστικές προκλήσεις».
Με αυτά τα δεδομένα, στη μελέτη έγινε μια προσομοίωση για 20 χρόνια από το 2032-2051 για να φανεί ποια είναι τα δεδομένα σε περίπτωση προσθήκης τέτοιων μονάδων στην ελληνική αγορά ενέργειας, λαμβάνοντας υπόψη τις προβλέψεις του Εθνικού Σχεδίου για την Ενέργεια και το Κλίμα και του δεκαετούς πλάνου ανάπτυξης του ΑΔΜΗΕ 2025-2034. Τα 4 σενάρια είναι, πρώτον, το business as usual χωρίς καμία προσθήκη SMR, το δεύτερο είναι με μικρή προσθήκη SMR ισχύος 250MW στο σύνολο, το τρίτο σενάριο είναι 1.500MW και το τέταρτο σενάριο με ισχύ 3.000MW. Στα τέσσερα σενάρια που εξετάστηκαν λαμβάνονται υπόψη τέσσερις τύποι SMR (Nuward, VOYGR, BWRX, ARC) οι οποίοι μπήκαν σε συνδυασμούς. Από τη μελέτη συμπεραίνεται πως έχουν ένα μεταβλητό κόστος λειτουργίας ανάλογα με την περίπτωση της τάξης των 15-30 ευρώ/MW, έχουν μεγάλο συντελεστή φόρτισης της τάξης του 70-75%, έχουν μεγάλη ευελιξία και μηδενικά CO2. Επίσης, τα αποτελέσματα δείχνουν ότι η παραγωγή αυτών των μονάδων στα τέσσερα σενάρια και ειδικά σε εκείνα που προστίθενται μονάδες (σενάρια 2,3,4) θα είναι της τάξης των 4 TWh, ανά έτος σχεδόν σταθερή, κατά τη διάρκεια της 20ετίας, 10,5 TWh με 11TWh στο δεύτερο σενάριο και περίπου 22 TWh στο τρίτο σενάριο.
Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι οι μονάδες φυσικού αερίου μειώνουν την παραγωγή τους και πέφτουν από 3TWh έως 10TWh στις περιπτώσεις που μπαίνουν πυρηνικές μονάδες. Συνολικά, σύμφωνα με τον κ. Μπίσκα, η εξοικονόμηση χρημάτων από αέριο και ρύπους είναι από 356 εκατ. ευρώ μέχρι 1 δισ. ευρώ το χρόνο. Σε ό,τι αφορά την επίπτωση στους οικιακούς καταναλωτές υπάρχει μικρή πτώση 3,3% (Low SMR), περίπου 10% στην δεύτερη περίπτωση και 25% (High SMR) στην τελευταία περίπτωση που έχουμε 3.000 MW. Από την πλευρά του επενδυτή, με δεδομένα από διάφορές πηγές αναφορικά με το CAPEX για το SMR Nuward ισχύος 340 MW, το CAPEX διαμορφώνεται από 1,9-3,9 δις.
Διαβάστε ακόμη
