Αναμφισβήτητα η τεχνολογία δέσμευσης, χρήσης και αποθήκευσης άνθρακα μπορεί να προσφέρει τη δυνατότητα σε μικρές και μεσαίου μεγέθους βιομηχανικές μονάδες να αξιοποιήσουν τις εκπομπές CO2. Άλλωστε, η δέσμευση, η χρήση και η αποθήκευση άνθρακα αναφέρεται σε μια σειρά τεχνολογιών που μπορούν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στην επίτευξη των παγκόσμιων ενεργειακών και κλιματικών στόχων. Σήμερα οι εγκαταστάσεις CCUS σε όλο τον κόσμο έχουν την ικανότητα να δεσμεύουν περισσότερους από 40 Mt CO2 κάθε χρόνο. Ορισμένες από αυτές τις εγκαταστάσεις λειτουργούν από τις δεκαετίες του 1970 και του 1980.
Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Ενέργειας ΝΑ Ευρώπης, για να επιτευχθούν οι κλιματικοί στόχοι, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής πρέπει να αντιμετωπίσουν τις εκπομπές CO2 από υφιστάμενους σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής με καύση άνθρακα, αλλά και από άλλες βιομηχανικές εγκαταστάσεις που εκπέμπουν.
Προκλήσεις για το CCUS
Ωστόσο, υπάρχουν μια σειρά από σημαντικές προκλήσεις που θα πρέπει να επιλυθούν όπως τόνισαν στελέχη μεγάλων εταιρειών, μιλώντας χθες σε εκδήλωση του Ινστιτούτου Ενέργειας ΝΑ Ευρώπης, με θέμα την πορεία εφαρμογών CCUS. Όπως ανέφερε ο κ. Γιώργος Δασκαλάκης, Strategy Division – Head of Technology Department της Motor Oil μια σημαντική πρόκληση είναι το ρυθμιστικό πλαίσιο, ενώ μια άλλη η κάλυψη των αναγκών σε αποθήκευση CO2. Στην Ελλάδα, έχει μπει στα σκαριά το Prinos CO2 Storage η πρώτη αποθήκη δέσμευσης άνθρακα της χώρας, με την κα Κατερίνα Σάρδη, Διευθύνουσα Σύμβουλος και Country Manager της Energean στην Ελλάδα να τονίζει χθες πως μέσα στο 2025 θα διεξαχθεί το Market Test. Όμως, ήδη κρίνεται αναγκαίο να βρεθεί και άλλος χώρος αποθήκευσης. Εξετάζεται η περίπτωση της Ιταλίας, αλλά και της Αιγύπτου. Η δεύτερη περίπτωση έχει δυσκολίες που συνδέονται με το ρυθμιστικό πλαίσιο της Ε.Ε. Στη χώρα μας υπάρχουν δύο πιθανοί κόμβοι σε σχέση με τη συλλογή και μεταφορά CO2. Ο ένας μπορεί να δημιουργηθεί στη νότια Ελλάδα και συγκεκριμένα στην περιοχή της Αττικής και της Βοιωτίας και ο δεύτερος στη βόρεια Ελλάδα. Υπενθυμίζεται πως από την τσιμεντοβιομηχανία ΗΡΑΚΛΗΣ ωριμάζει το έργο Olympus CCS και από την τσιμεντοβιομηχανία ΤΙΤΑΝ το project «IFESTOS».
Τι βλέπει ο ΔΕΣΦΑ και πώς προχωρά το Apollo CO2
Στη χθεσινή εκδήλωση η κα Κλεοπάτρα Αβραάμ Strategic Planning Senior Manager του ΔΕΣΦΑ σημείωσε πως το project Apollo co2 σχεδιάζεται να αποτελέσει ένα δίκτυο αγωγών για τη συλλογή εκπομπών από βιομηχανίες στη Νότια Ελλάδα και κυρίως στην Αττική με επέκταση τους στη Βοιωτία. Από την αρχή θα προβλέπεται η μεταφορά έως και 10 εκατ. τόνους το χρόνο σε περίπτωση επέκτασης σε επιπλέον emitters. Δεύτερον, θα προβλέπεται η εγκατάσταση υγροποίησης CO2 με συνέργειες με τον τερματικό σταθμό LNG της Ρεβυθούσας. Η εγκατάσταση θα περιλαμβάνει ένα χερσαίο και ένα υπεράκτιο τμήμα FLSU για την προσωρινή αποθήκευση και την εφεδρική υγροποίηση του CO2. Η τελική επενδυτική απόφαση για το έργο αναμένεται το δεύτερο τετράμηνο του 2026, η κατασκευή το 2027 και η λειτουργία ένα χρόνο μετά.
Η μελέτη του ΙΕΝΕ για το CCUS
Στη χθεσινή εκδήλωση παρουσιάστηκαν και τα αποτελέσματα της τελευταίας μελέτης του Ινστιτούτου Ενέργειας ΝΑ Ευρώπης, που είχε ως αντικείμενο τη Μελέτη Κόστους – Οφέλους («Implementing CCUS hubs in Greece: A Cost-Benefit Analysis»). Σύμφωνα με την κα Κωνσταντίνα Τσαλαπάτη Business Development & Environmental Specialist της ASPROFOS SA. η μελέτη αξιολόγησε διαφορετικούς κόμβους CCUS με βάση την ικανότητα δέσμευσης CO2 και τον αριθμό των βιομηχανικών εκπομπών. Στη βάση αυτή προέκυψαν δύο σενάρια για χωρητικότητα αποθήκευσης 5 εκατ. τόνων το χρόνο, με 3 emitters ή με 6 emitters. Επιλέχθηκε ως τοποθεσία η Ελευσίνα, λόγω της προσβασιμότητας και της γειτνίασης με υπάρχουσες ενεργειακές υποδομές. Στη μελέτη προβλέπεται η εγκατάσταση σε κάθε βιομηχανία μιας μονάδας CCS. Για κάθε μονάδα χωρητικότητας 1 εκατ. τόνου το χρόνο το Capex διαμορφώνεται στα 150-200 εκατομμύρια, το Opex στα 70-75 εκατ. Στο προτεινόμενο σχέδιο ο βασικός αγωγός μεταφοράς CO2 συμπληρώνεται από μικρότερους κλάδους που εξυπηρετούν μεμονωμένους emitters. Επίσης, η μελέτη εξέτασε την πρόκληση συνδεσιμότητας μεταξύ των διυλιστηρίων Ασπροπύργου και Ελευσίνας και διερευνήθηκαν οι διαθέσιμες επιλογές μεταφοράς.
Σε ό,τι αφορά το δίκτυο αγωγών στο πρώτο σενάριο περιγράφεται στη μελέτη ένα δίκτυο μήκους 32 km με το capex να διαμορφώνεται στα 247 εκατομμύρια και το opex στα 5 εκατ. Στο άλλο σενάριο υπάρχει διευρυμένο δίκτυο μήκους 174km με το capex να διαμορφώνεται στα 388 εκατ. και το opex στα 8. Στις αναγκαίες επενδύσεις περιλαμβάνεται και η εγκατάσταση υγροποίησης. Eνδεικτική χωρητικότητα αποθήκευσης 55.000 m3 έχει Capex 93 εκατ. και Opex 3 εκατ. Η κα Τσαλαπάτη καταλήγοντας υπογράμμισε τις δυσκολίες στην εκτίμηση του κόστους του συστήματος δέσμευσης άνθρακα και της μονάδας υγροποίησης. Σημείωσε πως απαιτείται μελέτη ασφάλειας λόγω της υψηλής πίεσης που σχετίζεται με μεγάλες αποστάσεις. Στις περιοχές με απότομες κλίσεις, όπως η Θίσβη και ο Άγιος Νικόλαος, θα απαιτηθεί πρόσθετη ανάλυση και μελέτη πριν από την κατασκευή. Απαιτείται περαιτέρω έρευνα και μελέτη για τη σύνδεση του διυλιστηρίου του Ασπροπύργου, ειδικά εάν θεσπιστεί νομοθετικό πλαίσιο για τέτοιους αγωγούς.
Διαβάστε ακόμη
