Στην COP29, την τρέχουσα Σύνοδο Κορυφής για το κλίμα στο Μπακού του Αζερμπαϊτζάν, η απουσία πολλών σημαντικών παγκόσμιων ηγετών, όπως ο Τζο Μπάιντεν, o Κινέζος πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ, αλλά και η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, έχει προκαλέσει ανησυχίες σχετικά με την έλλειψη δράσης για την κλιματική κρίση.
Εν τω μεταξύ, ο πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου Κίρ Στάρμερ, ο επικεφαλής του ΟΗΕ για το κλίμα Σάιμον Στιλ και άλλοι ζήτησαν επιτακτικά μεγαλύτερη παγκόσμια συνεργασία για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, ενώ ορισμένα έθνη, όπως τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και η Βραζιλία, δεσμεύτηκαν για φιλόδοξους στόχους ουδετερότητας του άνθρακα έως το 2050, αναφέρει δημοσίευμα του Politico.
Πώς οι κινήσεις του Τραμπ επηρεάζουν την COP29
Ωστόσο, η σημασία της συνόδου κορυφής επισκιάζεται από τις εξελίξεις στις ΗΠΑ, όπου οι κινήσεις του Ντόναλντ Τραμπ αναδιαμορφώνουν ήδη το μέλλον της αμερικανικής πολιτικής για το κλίμα. Ο Τραμπ, αν και δεν είναι παρών στην COP29, προβαίνει σε ραγδαίες αλλαγές προσωπικού που απειλούν να διαλύσουν την κληρονομιά του προέδρου Μπάιντεν για το κλίμα.
Οι πρόσφατοι διορισμοί του Τραμπ δείχνουν ότι επιλέγει άτομα περισσότερο με βάση την αφοσίωσή τους σε αυτόν παρά με βάση τα προσόντα ή την εμπειρία τους σε περιβαλλοντικά θέματα. Για παράδειγμα, ο Λι Ζέλντιν ο οποίος δεν έχει καμία σημαντική εμπειρία στην περιβαλλοντική πολιτική, επιλέχθηκε για να ηγηθεί της Υπηρεσίας Προστασίας Περιβάλλοντος (EPA). Ομοίως, ο Μάρκο Ρούμπιο, προτάθηκε για υπουργός Εξωτερικών.
Επιπλέον, η πρόσφατη ανακοίνωση του Τραμπ για την προσέλκυση επιχειρηματικών προσωπικοτήτων όπως ο Έλον Μασκ και ο Βίβεκ Ραμασουάμι για τη μείωση των κυβερνητικών δαπανών και των κανονισμών εγείρει ανησυχίες σχετικά με την ικανότητα των ΗΠΑ να εφαρμόζουν τους περιβαλλοντικούς κανονισμούς και να συνεχίσουν να συμβάλλουν στις παγκόσμιες προσπάθειες για το κλίμα, αφού φαίνεται να δίνουν προτεραιότητα στην εσωτερική πολιτική και την ενεργειακή ανεξαρτησία έναντι της παγκόσμιας συνεργασίας.
Οι κινήσεις αυτές σηματοδοτούν μια ευρύτερη αλλαγή στην παγκόσμια ηγεσία για το κλίμα, με τον Τραμπ να στοχεύει στην απόσυρση από διεθνείς δεσμεύσεις, όπως η Συμφωνία του Παρισιού, και στην περαιτέρω υπονόμευση του ρόλου των ΗΠΑ στις παγκόσμιες συνομιλίες για το κλίμα. Η προσέγγιση του Τραμπ έρχεται σε πλήρη αντίθεση με δεκαετίες διεθνούς συνεργασίας με στόχο τον περιορισμό των παγκόσμιων εκπομπών. Αυτό θα μπορούσε να έχει μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στην παγκόσμια ατζέντα για το κλίμα, ιδίως όσον αφορά τις οικονομικές συνεισφορές προς τις αναπτυσσόμενες χώρες και το μέλλον της διπλωματίας για το κλίμα.
Παρά τις οπισθοδρομήσεις αυτές, υπάρχουν προσπάθειες για τη γεφύρωση του αυξανόμενου χάσματος στη χρηματοδότηση του κλίματος. Ειδικότερα, στο πλαίσιο της COP29, η Ισπανία και τα Μπαρμπάντος ανακοίνωσαν έναν συνασπισμό για μια παγκόσμια «εισφορά αλληλεγγύης» με σκοπό τη χρηματοδότηση υποδομών καθαρής ενέργειας στις αναπτυσσόμενες χώρες. Πρόκειται για μια σημαντική πρωτοβουλία για τη διασφάλιση του τεράστιου ποσού -που κυμαίνεται από 100 δισεκατομμύρια έως 2 τρισεκατομμύρια δολάρια- που απαιτείται για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής σε παγκόσμιο επίπεδο.
Διαβάστε ακόμη
