Plan B το οποίο προβλέπει εισαγωγή σιδήρου άμεσης παραγωγής, εξετάζει η γερμανική χαλυβουργία προκειμένου να περάσει στην οικονομία του υδρογόνου.
Υπενθυμίζεται πως το υδρογόνο πρόκειται να ανοίξει το δρόμο για την κλιματική ουδετερότητα της χαλυβουργίας και έτσι, η γερμανική κυβέρνηση υποστηρίζει τη φιλόδοξη διαδικασία μετασχηματισμού με δισεκατομμύρια ευρώ. Ωστόσο, υπάρχουν αμφιβολίες στη βιομηχανία σχετικά με το αν η είσοδος σε μια νέα εποχή παραγωγής χάλυβα στη Γερμανία θα πετύχει.
Οι εταιρείες υπολογίζουν ήδη τα στοιχήματα τους για την περίπτωση που η εκτόξευση της οικονομίας του υδρογόνου αποτύχει. Ρόλο – κλειδί σε αυτό παίζει ο σίδηρος άμεσης αναγωγής (ή DRI για συντομία), ο οποίος μεταποιείται σε χάλυβα.
Αντί να παράγουν σίδηρο άμεσης παραγωγής στη Γερμανία χρησιμοποιώντας υδρογόνο σε αυτό που είναι γνωστό ως διαδικασία άμεσης αναγωγής, οι εταιρείες εξετάζουν το ενδεχόμενο εισαγωγής του, πράγμα που θα σήμαινε ότι δεν θα χρειαζόταν πλέον να χρησιμοποιούν υδρογόνο στη Γερμανία. Μόνο η περαιτέρω επεξεργασία του σφουγγαριού σε χάλυβα θα γινόταν στη Γερμανία.
Από τη σκοπιά ενός ειδικού, αυτό είναι λογικό: «Υποθέτουμε ότι η χρήση εισαγόμενου σιδήρου άμεσης παραγωγής που επεξεργάζεται περαιτέρω στη Γερμανία θα είναι μακροπρόθεσμα φθηνότερη από την εγχώρια απευθείας αναγωγή με υδρογόνο», δήλωσε ο Γενς Μπέρτσαρντ από την Boston Consulting Group (BCG) στην Handelsblatt. Ο Μπέρτσαρντ ασχολείται εδώ και χρόνια με τον μετασχηματισμό του κλάδου.
Η στρατηγική των εταιρειών χάλυβα, όπως η Arcelor-Mittal, είναι παρόμοια: «Εάν η μετάβαση σε κλιματικά ουδέτερο χάλυβα πρόκειται να αποτελέσει ένα επιτυχημένο μοντέλο, μια τόσο μεγάλη επένδυση πρέπει να αποδώσει μεσοπρόθεσμα. Είτε το επιτυγχάνουμε αυτό με DRI που μπορεί να παραχθεί στην Ευρώπη με ανταγωνιστικό κόστος – και με πράσινο υδρογόνο μακροπρόθεσμα – είτε πρέπει να το εισάγουμε προκειμένου να προμηθεύσουμε τις χαλυβουργικές εγκαταστάσεις εδώ στην Ευρώπη με ανταγωνιστικό πράσινο DRI», δήλωσε εκπρόσωπος της Arcelor-Mittal Γερμανίας.
Σύμφωνα με τα τρέχοντα σχέδια, ο μεγαλύτερος χαλυβουργός της Γερμανίας Thyssen-Krupp Steel δεν θέλει να εισάγει σίδερο άμεσης παραγωγής. «Προκειμένου να εξασφαλίσουμε την προμήθεια υδρογόνου για την πρώτη μας μονάδα άμεσης αναγωγής, σχεδιάζουμε να εγγυηθούμε τις απαιτούμενες ποσότητες μέσω συμφωνιών σταθερής αγοράς», δήλωσε εκπρόσωπος. «Το μεγάλο ενδιαφέρον που δείχνουν οι προμηθευτές και οι ενδεικτικές ποσότητες παράδοσης δείχνουν ότι οι ανάγκες μας θα μπορούσαν να καλυφθούν πολλές φορές».
Ένας διαγωνισμός για την προμήθεια υδρογόνου βρίσκεται επίσης σε εξέλιξη στον κατασκευαστή χάλυβα Salzgitter AG. «Η μονάδα μας DRI μπορεί να λειτουργήσει με φυσικό αέριο και υδρογόνο σε οποιαδήποτε αναλογία ανάμιξης», αναφέρει εκπρόσωπος του ομίλου. «Παρ’ όλα αυτά, μένει να δούμε αν θα αναπτυχθεί μια διεθνής αγορά σφουγγαριού».
Η χαλυβουργία στη Γερμανία αντιμετωπίζει τεράστιες επενδύσεις προκειμένου να στραφεί προς την κλιματικά ουδέτερη παραγωγή χάλυβα. Για το σκοπό αυτό, η παραγωγή ακατέργαστου χάλυβα σε υψικαμίνους (“πρωτογενής χαλυβουργία”) αντικαθίσταται από τη διαδικασία παραγωγής DRI με βάση το υδρογόνο, ενώ προωθείται η δευτερογενής χαλυβουργία, δηλαδή η τήξη σκραπ σε εγκαταστάσεις που λειτουργούν με ηλεκτρική ενέργεια.
Σύμφωνα με την BCG, το 2022 θα παραχθούν παγκοσμίως περίπου 130 εκατομμύρια τόνοι χάλυβα με τη χρήση της τεχνολογίας DRI, που αντιστοιχεί στο 6% της παγκόσμιας παραγωγής χάλυβα. Αυτό σημαίνει ότι ο όγκος έχει σχεδόν διπλασιαστεί από το 2016. «Υποθέτουμε ότι οι όγκοι αυτοί θα αυξηθούν σημαντικά την επόμενη δεκαετία, καθώς υπάρχουν αρκετές διεθνείς ανακοινώσεις σχετικά με αυτό το θέμα», δήλωσε ο Μπέρτσαρντ.
Ωστόσο, η άμεση μείωση εξακολουθεί επί του παρόντος να τροφοδοτείται κυρίως με φυσικό αέριο. Αν και αυτό δεν καθιστά την παραγωγή χάλυβα κλιματικά ουδέτερη, οι εκπομπές είναι σημαντικά χαμηλότερες. Εάν εδραιωθεί μια παγκόσμια αγορά κλιματικά ουδέτερου υδρογόνου, το ποσοστό του σφουγγαριού που παράγεται κλιματικά ουδέτερα είναι επίσης πιθανό να αυξηθεί.
Εάν αυξηθούν οι εισαγωγές σφουγγαριού, η ζήτηση υδρογόνου στη Γερμανία θα μειωθεί, ωστόσο, εάν η χαλυβουργία εισάγει σε μεγάλη κλίμακα σφουγγάρι αντί να το παράγει η ίδια στη Γερμανία με χρήση υδρογόνου, αυτό θα είχε τεράστιο αντίκτυπο στην Εθνική Στρατηγική για το Υδρογόνο (ΕΣΥ). Ένα μεγάλο μέρος της ζήτησης υδρογόνου που υποτίθεται στην NWS προσανατολίζεται στις μελλοντικές ανάγκες της χαλυβουργίας.
Από πολιτική άποψη, είναι λογικό να αρχίσει να αναπτύσσεται η οικονομία του υδρογόνου στη Γερμανία, επειδή τα αποτελέσματα της εξοικονόμησης CO2 είναι ιδιαίτερα υψηλά. Εξάλλου, η βιομηχανία αντιπροσωπεύει περίπου το 30% των βιομηχανικών εκπομπών CO2 και περίπου το 6% των συνολικών εκπομπών CO2 στη Γερμανία.
Τους τελευταίους μήνες, ο ομοσπονδιακός υπουργός Οικονομικών Ρόμπερτ Χάμπεκ (Πράσινοι) παρουσίασε στις χαλυβουργίες Salzgitter, Thyssen-Krupp, Arcelor-Mittal και Stahl-Holding-Saar αποφάσεις χρηματοδότησης. Στόχος είναι να μπορέσουν οι εταιρείες να παράγουν πράσινο χάλυβα – ιδίως με τη διαδικασία DRI.
Η αποσύνδεση της παραγωγής χάλυβα, η οποία εξακολουθεί να είναι σε μεγάλο βαθμό ολοκληρωμένη σήμερα, είναι πλέον εφικτή. Ωστόσο, βασική προϋπόθεση γι’ αυτό είναι η ταχεία διαθεσιμότητα κλιματικά ουδέτερου υδρογόνου. Ωστόσο, υπάρχουν αυξανόμενες αμφιβολίες για το αν αυτό μπορεί να παραχθεί στη Γερμανία σε ανταγωνιστικές τιμές. «Οι συνθήκες για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές για την ηλεκτρόλυση υδρογόνου είναι απλώς καλύτερες σε άλλες χώρες, ακόμη και εντός της Ευρώπης», δήλωσε ο εμπειρογνώμονας της BCG Μπέρτσαρντ.
Ο Φρανκ Πίτερ, διευθυντής της δεξαμενής σκέψης Agora Industrie, πιστεύει ότι είναι πιθανός ένας παγκόσμιος καταμερισμός εργασίας. Υπάρχει δυνατότητα μερικής αποσύνδεσης των σημερινών εξαιρετικά ολοκληρωμένων παγκόσμιων αλυσίδων αξίας σιδήρου και χάλυβα: «Για παράδειγμα, ένα μέρος της παραγωγής σιδήρου μπορεί να πραγματοποιείται σε περιοχές με κοιτάσματα σιδηρομεταλλεύματος και καλό δυναμικό για ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, ενώ η παραγωγή χάλυβα πραγματοποιείται κυρίως σε περιοχές με υφιστάμενη παραγωγή χάλυβα και ζήτηση – όπως η Ευρώπη, η Ιαπωνία και η Νότια Κορέα», δήλωσε ο Πίτερ στην Handelsblatt.
Αυτό θα μπορούσε επομένως να σημαίνει ότι οι γερμανικές χαλυβουργίες θα αγοράζουν και θα επεξεργάζονται όλο και περισσότερο σφουγγάρι, ενώ η παραγωγή σιδήρου άμεσης παραγωγής με υδρογόνο δεν θα έπαιζε σημαντικό ρόλο στη Γερμανία.
Η παραγωγή χάλυβα με εισαγόμενο σίδηρο άμεσης παραγωγής θα ήταν κατά 16% φθηνότερη από ό,τι με την εγχώρια παραγωγή σφουγγαριού, δήλωσε ο Peter, αναφερόμενος σε μελέτη της Agora. «Ταυτόχρονα, πάνω από το 90 τοις εκατό των θέσεων εργασίας στη χαλυβουργία θα διασφαλίζονταν, επειδή η παραγωγή χάλυβα θα παρέμενε κοντά στον τελικό πελάτη», δήλωσε ο Peter.
Διαβάστε ακόμη
