Ο Γιώργος Σταματελόπουλος (Georg Stamatelopoulos) είναι μόλις δύο μήνες ο νέος επικεφαλής της ενεργειακής εταιρείας EnBW, της τρίτης γερμανικής μεγαλύτερης επιχείρησης στον κλάδο, με τζίρο πάνω από 18 δισ. ευρώ ετησίως.
Η Energie Baden-Württemberg AG, ή απλά EnBW, είναι μια εισηγμένη στο χρηματιστήριο ενεργειακή εταιρεία με έδρα την Καρλσρούη (Βάδη Βυρτεμβέργη).
Ωστόσο, ο διευθυντής ζητεί ήδη περισσότερο ρεαλισμό από τη γερμανική κυβέρνηση, δηλώνοντας πως «η υπόγεια καλωδίωση των γραμμών μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας θα μας κοστίσει συνολικά 20 δισεκατομμύρια ευρώ επιπλέον – χωρίς κανένα πρόσθετο όφελος» σε συνέντευξή του στην Handelsblatt.
Αυτό θα αύξανε άσκοπα το κόστος για την ενεργειακή μετάβαση και συνεπώς για την κοινωνία, καθώς οι συμβατικές υπέργειες γραμμές μεταφοράς ενέργειας είναι σημαντικά φθηνότερες.
«Εάν το κόστος αυξηθεί υπερβολικά, οι άνθρωποι θα αρχίσουν να αμφισβητούν το έργο της ενεργειακής μετάβασης στο σύνολό του», προειδοποιεί. «Ωστόσο, είναι ακριβώς τώρα που πρέπει να πείσουμε τον κόσμο».
Στις αρχές Μαρτίου υπήρξε μια αναπάντεχη αλλαγή στην κορυφή της ενεργειακής εταιρείας της Βάδης-Βυρτεμβέργης. Ο Αντρέας Σελ (Andreas Schell), ο οποίος ήρθε από το εξωτερικό, δεν μπόρεσε να πείσει ούτε το Εποπτικό Συμβούλιο ούτε το εργατικό δυναμικό.
Ο διάδοχός του εργάζεται εδώ και 14 χρόνια στον τρίτο μεγαλύτερο προμηθευτή ενέργειας της Γερμανίας. Πάνω απ’ όλα, θέλει τώρα να επιβάλει μια δόση ρεαλισμού στην εταιρεία- άλλωστε, «δεν μπορείς να είσαι παντού νούμερο ένα», λέει ο Σταματελόπουλος στην πρώτη του συνέντευξη ως νέο αφεντικό της EnBW.
Πιο συγκεκριμένα, ο Σταματόπουλος επισημαίνει πως «δεν μπορούμε και δεν χρειάζεται να είμαστε παντού το νούμερο ένα. Πρέπει πάντα να βλέπουμε τη μεγάλη εικόνα. Και σε αυτούς τους ασταθείς καιρούς, χρειαζόμαστε μια ορισμένη στρατηγική ευελιξία για να λαμβάνουμε βραχυπρόθεσμες αποφάσεις και προσαρμογές».
Σε σχέση με την εξέλιξη της ενεργειακής μετάβασης στη Γερμανία, ο νέος επικεφαλής της EnBW, τονίζει πως «πέρυσι, οι εξελίξεις ήταν πολύ θετικές. Αυτό φάνηκε από το μερίδιο των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στην κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας, το οποίο ξεπέρασε κατά πολύ το 50%. Αυτό δείχνει ότι η Γερμανία βρίσκεται στο σωστό δρόμο και ότι πρέπει να συνεχίσουμε αυτή την πορεία με αισιοδοξία, ώστε να επιτύχουμε τη διαρθρωτική αλλαγή μάλλον νωρίτερα παρά αργότερα. Διότι όσο περισσότερος χρόνος χρειαστεί, τόσο πιο ακριβό θα είναι το κόστος».
Προς το παρόν, ωστόσο, οι τιμές της ηλεκτρικής ενέργειας έχουν μειωθεί σημαντικά. Πολλά έργα, ιδίως στην ανοικτή θάλασσα, δεν είναι πλέον κερδοφόρα.
Το υπεράκτιο αιολικό πάρκο, He Dreight
Σε σχέση με τα έργα στην ανοιχτή θάλασσα, ο Σταματόπουλος τονίζει αναφορικά με τη He Dreight, είναι «το πρώτο υπεράκτιο αιολικό πάρκο αυτού του μεγέθους που δεν απαιτεί επιδοτήσεις και πρέπει να επιβιώσει στην αγορά. Από τη μία πλευρά, μπορούμε να το κάνουμε αυτό πουλώντας μέρος της ηλεκτρικής ενέργειας στο χρηματιστήριο. Το άλλο μέρος αποτελείται από μακροχρόνιες συμβάσεις προμήθειας με τη βιομηχανία και τους εμπορικούς πελάτες. Έχουμε ήδη πουλήσει πολύ περισσότερο από το ήμισυ της ηλεκτρικής ενέργειας για τα επόμενα 15 χρόνια με αυτόν τον τρόπο. Και βρισκόμαστε σε συζητήσεις με άλλους πελάτες. Πολλοί είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν λίγο περισσότερο για μακροπρόθεσμη ασφάλεια τιμών και ηλεκτρισμό χωρίς CO2».
Ο ίδιος παραδέχεται πως «τα έργα έχουν αναμφίβολα γίνει πιο δύσκολα. Οι τιμές έχουν αυξηθεί σημαντικά, ιδίως στον τομέα της αιολικής ενέργειας, και υπάρχουν εμπλοκές με τους προμηθευτές. Αισθανόμαστε και εμείς τις επιπτώσεις αυτής της εξέλιξης – αλλά δεν χρειάστηκε ακόμη να ακυρώσουμε κανένα έργο».
Αναφορικά με το ενδεχόμενο κατάργηση της επιδότησης σε επενδύσεις για τις ΑΠΕ, ο επικεφαλής της ΕνΒW, επισημαίνει πως η εταιρεία του «έχει υλοποιήσει έργα χωρίς επιδοτήσεις ΑΠΕ τόσο για το He Dreiht όσο και για τα μεγάλα φωτοβολταϊκά πάρκα μας στο Βρανδεμβούργο. Όλα αυτά είναι μεγάλα έργα. Ωστόσο, υπάρχουν και μικρότερα έργα που επί του παρόντος δεν λειτουργούν χωρίς επιδότηση. Γι’ αυτό πρέπει να κάνουμε σαφή διάκριση. Ως EnBW, δεν ζητάμε ούτως ή άλλως επιδοτήσεις αν δεν τις χρειαζόμαστε. Δεν ξέρω αν χρειαζόμαστε μια αλλαγή του νόμου γι’ αυτό».
«Η μετατροπή των υποδομών κοστίζει χρήματα, και αυτό πρέπει να λέγεται ανοιχτά στο κοινό. Η ενεργειακή μετάβαση δεν έρχεται δωρεάν. Ίσως υπήρξαν στο παρελθόν δηλώσεις που δεν ήταν τόσο χαρούμενες και που υποτίμησαν το κόστος των αναγκαίων διαρθρωτικών αλλαγών. Αλλά και η κατασκευή πυρηνικών εργοστασίων στο παρελθόν κόστισε πολλά χρήματα, όπως και οι μονάδες ηλεκτροπαραγωγής με καύση άνθρακα», επισημαίνει ο ίδιος.
Ο Σταματόπουλος επίσης τονίζει πως «το πλεονέκτημα της ενεργειακής μετάβασης -δηλαδή να μην χρειάζεται πλέον να επιβαρύνεται με το κόστος των καυσίμων- θα έρθει, αλλά οι αναγκαίες επενδύσεις θα το κάνουν ακριβότερο προς το παρόν».
Σύμφωνα με μελέτη της Βερόνικα Γκριμ (Veronika Grimm), κορυφαίας οικονομολόγου, η εξοικονόμηση στις τιμές της ηλεκτρικής ενέργειας που προκύπτει από την επέκταση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας δεν είναι τόσο μακριά.
Ο επικεφαλής της EnBW συμφωνεί και συμπληρώνει πως «στα μοντέλα μας, βλέπουμε μια αύξηση των τιμών ηλεκτρικής ενέργειας μεταξύ 10 και 20% μέχρι το 2040 λόγω των αναγκαίων επενδύσεων, προσαρμοσμένη στον πληθωρισμό. Επομένως, δεν μιλάμε για διπλασιασμό ή τριπλασιασμό. Και η ενεργειακή μετάβαση είναι ένας δρόμος που ακολουθεί τώρα ολόκληρος ο κόσμος».
Ο Σταματόπουλος παραδέχεται πως η Γερμανία έχει ήδη μερικές από τις υψηλότερες τιμές ηλεκτρικής ενέργειας και πως το 20% είναι αρκετά μεγάλο. Ωστόσο επισημαίνει πως «αυτό θα αντιστραφεί όταν το πλεονέκτημα της μη επιβάρυνσης με το κόστος των καυσίμων θα έρθει στο προσκήνιο. Στη Γερμανία, ωστόσο, συχνά επιλέγουμε περιττά ακριβές επιλογές».
Κλειδί οι γραμμές μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας
«Η υπόγεια καλωδίωση για τις γραμμές ηλεκτρικής ενέργειας μας κοστίζει συνολικά 20 δισεκατομμύρια ευρώ περισσότερα – χωρίς κανένα πρόσθετο όφελος. Οι εναέριες γραμμές μπορούν επίσης να μεταφέρουν ηλεκτρική ενέργεια και είναι τουλάχιστον εξίσου αξιόπιστες. Αυτά είναι παραδείγματα επιλογών που μπορούν να επιλεγούν για να διατηρηθεί η αύξηση του κόστους σε μέτρια επίπεδα. Εάν το κόστος αυξηθεί υπερβολικά, οι άνθρωποι θα αμφισβητήσουν το έργο της ενεργειακής μετάβασης στο σύνολό του. Αυτό δεν πρέπει να συμβεί και γι’ αυτό θα ήμουν ευγνώμων στους πολιτικούς για οποιαδήποτε ρεαλιστική λύση», τονίζει ο Σταματόπουλος.
Ο ίδιος συμπληρώνει πως «οι εταιρείες ταξιδεύουν σήμερα σε πολλές περιοχές του κόσμου για να εξασφαλίσουν κλιματικά ουδέτερο υδρογόνο. Είχαμε επιτυχία για την EnBW στη Νορβηγία, για παράδειγμα. Αλλά έχουμε επίσης παρατηρήσει ότι οι τιμές είναι πολύ υψηλές μέχρι στιγμής, γεγονός που καθιστά πολύ δύσκολη την υλοποίηση έργων για την παραγωγή πράσινου υδρογόνου».
Πράσινο υδρογόνο
Αναφορικά με την ανάπτυξη του πράσινου υδρογόνου, ο επικεφαλής της EnBW, εξηγεί πως «απαιτεί μεγάλες επενδύσεις και οικονομίες κλίμακας. Άρα όχι ένα αιολικό πάρκο με τρεις ανεμογεννήτριες, αλλά μάλλον με 100. Τέτοιες περιοχές είναι συνήθως διαθέσιμες μόνο εκτός Ευρώπης, και τότε μόνο η μεταφορά του υδρογόνου κοστίζει πολλά χρήματα. Η υγρή μετατροπή για τη μεταφορά συμβάλλει στην περαιτέρω αύξηση των τιμών. Και δεν υπάρχουν επίσης πολλά μεγάλα έργα που να είναι κατάλληλα».
Παρόλα αυτά, ο Σταματόπουλος τονίζει πως «είναι σημαντικό να εγκαινιάσουμε τώρα την εποχή του υδρογόνου και να οικοδομήσουμε ένα δίκτυο μεταφορών γι’ αυτό. Το πράσινο ή το μπλε είναι δευτερεύουσας σημασίας. Πρέπει να κάνουμε τη μετάβαση από το φυσικό αέριο στο υδρογόνο, αυτό είναι που έχει σημασία τώρα. Το πράσινο υδρογόνο θα έρθει με την επέκταση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.
Προς το παρόν δεν αξιοποιούμε το 100% των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και αντιθέτως συχνά πρέπει να τις περιορίζουμε ώστε να μην υπερφορτώνεται το δίκτυο. Αυτή η πλεονάζουσα ηλεκτρική ενέργεια μπορεί να αξιοποιηθεί αποτελεσματικά για την παραγωγή υδρογόνου στο μέλλον. Όσο περισσότερες ανανεώσιμες πηγές ενέργειας προστίθενται, τόσο περισσότερα πράσινα έργα υδρογόνου θα εμφανίζονται».
Διαβάστε ακόμη
