Οι αναδυόμενες χώρες θα πληρώσουν το ρεκόρ 400 δισ. δολαρίων φέτος για την εξυπηρέτηση του εξωτερικού χρέους και περίπου 47 απ’ αυτές δεν μπορούν να δαπανήσουν τα χρήματα που χρειάζονται για την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή και τη βιώσιμη ανάπτυξη χωρίς να κινδυνεύσουν με χρεοκοπία τα επόμενα πέντε χρόνια, σύμφωνα με έκθεση με επικεφαλής το Πανεπιστήμιο της Βοστώνης που δημοσιεύθηκε την παραμονή της εαρινής συνόδου του ΔΝΤ/Παγκόσμιας Τράπεζας.
Η έκθεση, από το πρόγραμμα Debt Relief for Green and Inclusive Recovery Project (DRGR) διαπίστωσε ότι 47 αναπτυσσόμενες χώρες θα έφταναν τα όρια αφερεγγυότητας του εξωτερικού χρέους, όπως αυτά ορίζονται από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια, αν επένδυαν τα απαραίτητα ποσά για να επιτύχουν τους στόχους της Ατζέντας 2030 και της Συμφωνίας του Παρισιού.
«Θα βρίσκονταν σε τόσο μεγάλη δυσχέρεια που θα βρίσκονταν στα πρόθυρα χρεοκοπίας, δεδομένου του σημερινού περιβάλλοντος χρέους, αν επρόκειτο να προσπαθήσουν να κινητοποιήσουν αυτού του είδους τη χρηματοδότηση», δήλωσε ο Κέβιν Γκάλαχερ, διευθυντής του Κέντρου Πολιτικής Παγκόσμιας Ανάπτυξης του Πανεπιστημίου της Βοστώνης.
Άλλες 19 αναπτυσσόμενες χώρες δεν διαθέτουν τη ρευστότητα για να επιτύχουν τους στόχους δαπανών χωρίς βοήθεια, αν και δεν θα πλησίαζαν τα όρια χρεοκοπίας.
Η έκθεση ζήτησε την αναθεώρηση της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής αρχιτεκτονικής, παράλληλα με τη διαγραφή χρέους για τις χώρες που διατρέχουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο και την αύξηση της προσιτής χρηματοδότησης και των πιστωτικών ενισχύσεων.
«Πρέπει να κινητοποιήσουμε περισσότερα κεφάλαια και να κάμψουμε το κόστος κεφαλαίου για τις χώρες», δήλωσε ο Γκάλαχερ στο Reuters.
Το πρόγραμμα DRGR είναι μια συνεργασία μεταξύ του Κέντρου Παγκόσμιας Πολιτικής Ανάπτυξης του Πανεπιστημίου της Βοστώνης, του Heinrich-Böll-Stiftung, του Κέντρου Βιώσιμης Χρηματοδότησης, του SOAS και του Πανεπιστημίου του Λονδίνου.
Η έκθεση πιέζει επίσης το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο να αναδιαμορφώσει τον τρόπο με τον οποίο υπολογίζει τη βιωσιμότητα του χρέους – τις αινιγματικές εκτιμήσεις που είναι ζωτικής σημασίας για τον προσδιορισμό της ελάφρυνσης του χρέους που λαμβάνουν οι χώρες που έχουν χρεοκοπήσει.
Εάν το ΔΝΤ κρίνει ότι μια χώρα μπορεί να διαχειριστεί ένα υπερβολικά υψηλό ποσό χρέους, μπορεί να επιβαρύνει το έθνος με δυσβάσταχτες πληρωμές – πιθανώς ωθώντας το να οδηγηθεί εκ νέου σε χρεοκοπία.
Οι ιδιώτες πιστωτές, ωστόσο, έχουν κατά καιρούς επικρίνει τις αναλύσεις του Ταμείου ως υπερβολικά απαισιόδοξες, γεγονός που τις καθιστά στενά παρακολουθούμενες και πολιτικά φορτισμένες.
Η DRGR λέει ότι το ΔΝΤ, το οποίο διεξάγει μια πολυετή αναθεώρηση των αναλύσεων, πρέπει να ενσωματώσει τις ανάγκες για δαπάνες για το κλίμα — καθώς και αποθέματα ασφαλείας για την αντιμετώπιση των καιρικών σοκ, από το κλίμα έως τις οικονομικές κρίσεις και τις πανδημίες.
«Εάν η διεθνής κοινότητα δεν ενεργήσει με γρήγορο και ομοιόμορφο τρόπο για να παράσχει συνολική ελάφρυνση του χρέους όπου χρειάζεται, παράλληλα με νέα ρευστότητα, επιχορηγήσεις και αναπτυξιακή χρηματοδότηση με ευνοϊκούς όρους, το κόστος της αδράνειας θα είναι υπέρογκο», προειδοποιεί η έκθεση.
