Επιπλέον 50 GW πυρηνικής ενέργειας έως το 2050 χρειάζεται η Ευρωπαϊκή Ένωση όπως υποστηρίζει το μπλοκ των 15 κρατών μελών της ΕΕ που τάσσονται υπέρ της πυρηνικής ενέργειας. Και αυτό διότι μόνο με αυτόν τον τρόπο θα επιτευχθούν οι στόχοι της ενεργειακής μετάβασης. Φυσικά αυτός ο στόχος για να μην μείνει απλά σε ένα θεωρητικό πλαίσιο απαιτεί την κατασκευή περισσότερων από 30 νέων αντιδραστήρων. Σύμφωνα με το Euractiv, η πρόσθετη πυρηνική ισχύς των 50 GW εκτιμάται ότι θα κοστίσει μεταξύ 5 και 11 δισ. ευρώ ανά GW.
Όταν το κόστος εκφράζεται σε όρους παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας (μετρούμενο σε kWh, GWh), λαμβάνει υπόψη το συνολικό κόστος της μονάδας παραγωγής ενέργειας: επένδυση στην κατασκευή, λειτουργία (καθημερινή λειτουργία, συντήρηση κ.λπ.) και καύσιμο (φόρτωση, κύκλος ζωής κ.λπ.). Ωστόσο, οι εκτιμήσεις συχνά εστιάζουν στο κόστος επένδυσης που απαιτείται για την κατασκευή της μονάδας (μετρούμενο σε kW, GW). Διαφορετικές εκτιμήσεις μπορεί να περιλαμβάνουν ή να μην περιλαμβάνουν το κόστος που συνδέεται με τον παροπλισμό των εγκαταστάσεων και την επεξεργασία των αποβλήτων, ενώ ο υπολογισμός του κόστους μπορεί επίσης να επηρεαστεί έντονα από υποθέσεις για εξωτερικούς παράγοντες, όπως ο πληθωρισμός.
Κατασκευή και χρηματοδότηση
Στο επίκεντρο της κατασκευής βρίσκονται οι δαπάνες χρηματοδότησης που μπορούν να επηρεάσουν τον τελικό λογαριασμό κατά 30% περίπου. Υπάρχουν τέσσερις κύριοι τρόποι με τους οποίους οι κατασκευαστές μπορούν να χρηματοδοτήσουν τα έργα τους: ίδια κεφάλαια, χρηματοδότηση με ίδια κεφάλαια, δανεισμός και κρατικές επιδοτήσεις. Σήμερα οι εξωτερικές επενδύσεις ιδιωτικών κεφαλαίων στην ανάπτυξη πυρηνικών σταθμών στην Ευρώπη είναι σπάνιες, ενώ ένα ακόμα μοντέλο που εξετάζεται είναι να επενδύσει ένας συνεταιρισμός μεγάλων βιομηχανικών καταναλωτών ηλεκτρικής ενέργειας στην κατασκευή ενός σταθμού και σε αντάλλαγμα επωφελούνται από τα αποκλειστικά δικαιώματα για το σύνολο ή μέρος της παραγόμενης ηλεκτρικής ενέργειας. Αυτό είναι το μοντέλο που επιλέχθηκε στη Φινλανδία για τον τελευταίο αντιδραστήρα Olkiluoto 3. Από την άλλη, το κόστος του δανεισμού μπορεί να είναι υψηλό, ανάλογα με το ποσό που ζητείται, το ποιος δανείζεται τα χρήματα και την εμπιστοσύνη της τράπεζας στις πιθανότητες επιτυχίας του έργου.
Οι κρατικές επιδοτήσεις
Κάθε χώρα που επιθυμεί να επιδοτήσει την κατασκευή πυρηνικών εργοστασίων πρέπει να τηρήσει τους κανόνες της ΕΕ για τις κρατικές ενισχύσεις. Ορισμένα κράτη μέλη ζητούν επίσης τη δυνατότητα αξιοποίησης ευρωπαϊκών κονδυλίων για τη χρηματοδότηση της πυρηνικής ενέργειας ή ακόμη και τη δημιουργία νέων ειδικών ταμείων, ενώ φαίνεται πως η στήριξη της χρηματοδότησης από τράπεζες με δημόσια χρηματοδότηση, όπως η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕπ), μπορεί επίσης να αποδειχθεί καθοριστική.
Τέλος, μια κρατική ενεργειακή εταιρεία, όπως στη Γαλλία η EDF, μπορεί να προβεί σε άμεσες εισφορές κεφαλαίου, γεγονός που μειώνει τον κίνδυνο αφερεγγυότητας. Γενικότερα, οι πυρηνικές εταιρείες μπορούν να χρησιμοποιούν τους δικούς τους ισολογισμούς για τη χρηματοδότηση της κατασκευής, ενώ και οι δύο προσεγγίσεις μπορούν να συμβάλουν στη μείωση των επιτοκίων τυχόν δανείων.
