Στα πλαίσια της πράσινης μετάβασης και της προσπάθειας επίτευξης του Net Zero, οι πετρελαϊκοί γίγαντες σχεδιάζουν να αποθηκεύσουν τεράστιες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα (CO2) στη Νοτιοανατολική Ασία.
Όπως αναφέρει το Bloomberg, η αποθήκευση διοξειδίου του άνθρακα αναδύεται ως μια πιθανή ροή εσόδων πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων για εταιρείες όπως η Exxon Mobil, η Shell και η Chevron, οι οποίες δέχονται παγκόσμιες πιέσεις για να περιορίσουν την καύση ορυκτών καυσίμων.
Η Rystad εκτιμά ότι η μεταφορά και η αποθήκευση CO2 στη νοτιοανατολική Ασία μπορεί να αποφέρει περίπου 16 δισεκατομμύρια δολάρια σε ετήσια έσοδα μέχρι το 2050, αν και αυτό εξαρτάται από το πόσο μπορεί να δεσμεύσει η περιοχή και οι προβλέψεις ποικίλλουν ευρέως.
Στην Ασία, η οποία θα παράγει την πλειονότητα των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα αυτού του αιώνα, η Ινδονησία και η Μαλαισία είναι από τα λίγα μέρη όπου το CO2, αφού συλλεχθεί, μπορεί να αποθηκευτεί βιώσιμα στο υπέδαφος.
Τα σχέδια των Exxon, Shell, Chevron και TotalEnergies
Ο διευθύνων σύμβουλος της Exxon Mobil, Ντάρεν Γουντς δήλωσε ότι η εταιρεία έχει «εξασφαλίσει αποκλειστικά δικαιώματα αποθήκευσης CO2» στην Ινδονησία και τη Μαλαισία.
Η Shell έχει υπογράψει συμφωνία για την εξέταση πιθανών χώρων με την εθνική εταιρεία πετρελαίου της Μαλαισίας, Petronas. Η Chevron μελετά ένα έργο στην Ινδονησία και η γαλλική TotalEnergies διερευνά ενεργά τις δυνατότητες αποθήκευσης στην περιοχή.
Εν τω μεταξύ, η κυβέρνηση της Ινδονησίας έσπευσε τον περασμένο μήνα να περάσει ένα προεδρικό διάταγμα σχετικά με πιθανά κίνητρα για τους φορείς εκμετάλλευσης της αποθήκευσης CO2. Παρόμοια συστήματα βρίσκονται σε εξέλιξη στην Ευρώπη και την Αυστραλία.
Η αποθήκευση είναι το τελικό βήμα της διαδικασίας που είναι γνωστή ως δέσμευση και αποθήκευση διοξειδίου του άνθρακα (CCS), μια τεχνολογία που έχει σχεδιαστεί να δεσμεύει το CO2 από την ατμόσφαιρα και να το αποθηκεύει για πάντα στο υπέδαφος, εξουδετερώνοντας θεωρητικά τις επιπτώσεις του στην κλιματική αλλαγή.
Προς το παρόν, υπάρχει ένα τεράστιο χάσμα μεταξύ της ποσότητας CO2 που θα πρέπει να δεσμευτεί και του διαθέσιμου χώρου αποθήκευσης. Για να επιτευχθούν οι παγκόσμιοι στόχοι για το κλίμα, περισσότεροι από 1 δισεκατομμύριο τόνοι CO2 θα πρέπει να δεσμεύονται και να αποθηκεύονται κάθε χρόνο μέχρι το τέλος της δεκαετίας, σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Ενέργειας (ΙΕΑ). Αλλά σήμερα μόνο το 4% αυτής της δυναμικότητας είναι διαθέσιμο σε μερικές μόνο δεκάδες εμπορικές εγκαταστάσεις παγκοσμίως.
Τα εμπόδια
Μέρος του προβλήματος είναι τα οικονομικά. Στο υψηλότερο επίπεδο, η δέσμευση και η αποθήκευση ενός τόνου CO2 μπορεί να κοστίσει πάνω από 1.000 δολάρια, ανάλογα με την πηγή του αερίου. Ελλείψει μιας ισχυρής τιμής στις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, οι πετρελαϊκές εταιρείες δεν έχουν ακόμη καταστήσει οικονομικά βιώσιμα ακόμη και τα έργα δέσμευσης και αποθήκευσης χαμηλότερου κόστους.
Στη συνέχεια, υπάρχει και η πολιτική. Στις ΗΠΑ, οι έντονες αντιδράσεις από περιβαλλοντολόγους και τοπικούς κατοίκους καθυστέρησαν την αδειοδότηση και την κατασκευή φρεατίων αποθήκευσης. Σε μια δημόσια ακρόαση το περασμένο καλοκαίρι, δεκάδες άνθρωποι υποστήριξαν ότι οι κρατικές ρυθμιστικές αρχές δεν ήταν επαρκώς εξοπλισμένες για να επιβλέπουν τα πηγάδια έγχυσης, προειδοποιώντας για τον κίνδυνο χαλαρής εποπτείας και ρήξεων.
Η γεωλογία αποτελεί επίσης έναν σημαντικό περιορισμό. Υπάρχουν δύο τύποι υπόγειων χώρων που μπορούν να γεμίσουν με διοξείδιο του άνθρακα – βαθιά, διαπερατά πετρώματα που ονομάζονται αλατούχοι υδροφόροι ορίζοντες και παλιά, εξαντλημένα πηγάδια πετρελαίου και φυσικού αερίου – και δεν υπάρχουν παντού.
Στην Ασία, η Ιαπωνία, η Νότια Κορέα, η Ταϊβάν και η Σιγκαπούρη είναι όλες μεγάλες πηγές εκπομπών, αλλά δεν έχουν τα χαρακτηριστικά του υπεδάφους για να βυθίσουν μόνιμα αρκετό CO2, πράγμα που σημαίνει ότι θα πρέπει να το εξάγουν σε άλλα μέρη της περιοχής για αποθήκευση, λένε οι αναλυτές. Η Σιγκαπούρη διόρισε πρόσφατα την Exxon και τη Shell για να τη βοηθήσουν να εξετάσει τις υπερπόντιες τοποθεσίες.
Η Ινδονησία και η Μαλαισία, εν τω μεταξύ, προορίζονται ως κατάλληλοι χώροι αποθήκευσης – ένα σχέδιο που οι δύο κυβερνήσεις έχουν, μέχρι στιγμής, εγκρίνει.
Για να ενθαρρύνουν την αγορά, οι πετρελαϊκές εταιρείες στηρίζονται στις κυβερνήσεις για να επιταχύνουν τις άδειες αποθήκευσης και να επιδοτήσουν το κόστος ανάπτυξης αυτών των χώρων. Η Exxon, η Chevron, η Shell και η TotalEnergies δήλωσαν στο Bloomberg ότι συνεργάζονται με τις αντίστοιχες κυβερνήσεις για να βοηθήσουν στη διαμόρφωση των κανόνων που διέπουν τον τομέα.
