Τον οδικό χάρτη για την έναρξη παραγωγής πράσινου υδρογόνου στην Ελλάδα -για τοπική χρήση σε πρώτη φάση και με προοπτική εξαγωγών στη συνέχεια, από το 2040 και εφεξής- τους βασικούς άξονες για το ρυθμιστικό πλαίσιο που είναι κατάρτιση και τις βασικές παραμέτρους για τη μεταφορά υδρογόνου από Ελλάδα προς Γερμανία (εναλλακτικές οδεύσεις, χωροθέτηση μονάδων παραγωγής υδρογόνου, ύψος επενδύσεων κλπ) παρουσίασε χθες (Πέμπτη 20 Μαρτίου) σε ειδική εκδήλωση στην ελληνική Πρεσβεία στο Βερολίνο ο Γενικός Γραμματέας Ενέργειας Αριστοτέλης Αϊβαλιώτης, παρουσία στελεχών του ΔΕΣΦΑ, της Motor Oil (που υλοποιεί τις πιο ώριμες επενδύσεις υδρογόνου στην Ελλάδα, κατά μόνας και σε σύμπραξη με τη ΔΕΗ μέσω της Hellenic Hydrogen) και γερμανικών επιχειρήσεων. Σύμφωνα με πληροφορίες του energygame.gr, o κ. Αϊβαλιώτης παρουσίασε και τα βασικά σημεία της έκθεσης της ελληνογερμανικής ομάδας εργασίας για τον «αγωγό» πράσινου υδρογόνου από Ελλάδα προς Γερμανία, με κυριότερο συμπέρασμα ότι η χώρα μας μπορεί να παράγει υδρογόνο προς κατανάλωση στη Γερμανία σε πολύ ανταγωνιστικές τιμές (της τάξης των 5,5 ευρώ/τόνο) σε σχέση με άλλες εναλλακτικές, με το βασικό σενάριο να κάνει λόγο για εγχώρια παραγωγή 20 Τεραβατωρών πράσινου υδρογόνου το 2040 (ενώ οι ανάγκες εισαγωγών στη Γερμανία αναμένεται να φτάσουν τις 45-90 ΤWh ήδη από το 2030), σε dedicated μονάδες που θα κατασκευαστούν στη Βόρεια Ελλάδα σε περιοχές που γειτνιάζουν με τους νέους αγωγούς υδρογόνου αλλά και τους σταθμούς ΑΠΕ που απαιτούνται για την παραγωγική διαδικασία. Αξίζει να σημειωθεί ότι σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν η μέγιστη τεχνική δυναμικότητα της Ελλάδας για παραγωγή πράσινου υδρογόνου το 2050 εκτιμάται στις 247 TWh, ενώ το Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα προδιαγράφει ότι η εγχώρια ζήτηση την ίδια περίοδο θα φτάσει τις 20 Τεραβατώρες. Ακόμα και αν η Ελλάδα δεν φτάσει στη μέγιστη παραγωγική δυναμικότητα που είναι και το βασικό σενάριο, η μελέτη επιβεβαιώνει ότι υπάρχει μεγάλο πεδίο για εξαγωγές πράσινου υδρογόνου προς Γερμανία και ότι το μέσο σταθμισμένο κόστος παραγωγής πράσινου υδρογόνου στην Ελλάδα είναι από τα πιο ανταγωνιστικά στην ΕΕ.
Οι δυο εναλλακτικές οδεύσεις για το υδρογόνο: Ο ελληνο-ιταλικός και ο βαλκανικός διάδρομος
Όσον αφορά στην όδευση του παραγόμενου πράσινου υδρογόνου, οι πληροφορίες αναφέρουν ότι ο ΔΕΣΦΑ εξετάζει δυο επιλογές: Η πρώτη είναι ο λεγόμενος Νοτιοανατολικός διάδρομος (Southeast H2 Corridor, SEEHyC), μέρος του οποίου είναι ο ελληνο-βουλγαρικός διάδρομος υδρογόνου. Ο διάδρομος αυτός ξεκινά από το Σιδηρόκαστρο ( το σημείο διασύνδεσης μεταξύ Ελλάδας και Βουλγαρίας) και φτάνει στη Γερμανία μέσω Βουλγαρίας, Ρουμανίας, Ουγγαρίας, Σλοβακίας και Τσεχίας. Η δεύτερη επιλογή είναι ο ελληνο-ιταλικός διάδρομος υδρογόνου, μέσω της διασύνδεσης της Ελλάδας με τον Νότιο αγωγό υδρογόνου (South H2 Corridor) που φτάνει στην Γερμανία μέσω Ιταλίας και Αυστρίας. Στο σενάριο αυτό, ο ΔΕΣΦΑ εξετάζει την κατασκευή χερσαίου αγωγού που θα επεκτείνει τον αγωγό φυσικού αερίου Δυτικής Μακεδονίας (που είναι hydrogen ready) προς το Φλωροβούνι Θεσπρωτίας, όπου θα διασυνδεθεί με τον υποθαλάσσιο αγωγό Θεσπρωτίας-Οτράντο. Το δεύτερο σκέλος είναι το γνωστό project αγωγού φυσικού αερίου Ελλάδας-Ιταλίας με φορέα υλοποίησης την IGI Poseidon, ο οποίος μπορεί να αναβαθμιστεί σε αγωγό υδρογόνου. Σύμφωνα με πληροφορίες, βρίσκονται σε εξέλιξη διεργασίες ώστε ο ελληνο-ιταλικός διάδρομος υδρογόνου να υποβληθεί ως ενιαίο project στη δεύτερη λίστα των Έργων Κοινού και Αμοιβαίου Ενδιαφέροντος της ΕΕ (PCI/PMI) που βρίσκεται υπό κατάρτιση. Να σημειωθεί τέλος ότι όπως προκύπτει από πρόσφατη μελέτη, οι διασυνοριακοί διάδρομοι υδρογόνου στην Ευρώπη μπορούν να καταστούν λειτουργικοί κατά την περίοδο 2045-2040, ανοίγοντας το δρόμο για τη μεταφορά σημαντικών ποσοτήτων υδρογόνου από τη Νότια προς την Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη.
Διαβάστε ακόμη
