Συζήτηση έχει προκαλέσει το φιλόδοξο σχέδιο της Τουρκίας για την ανάπτυξη Υπεράκτιων Αιολικών Πάρκων, αφού όπως είχε επισημάνει το energygame.gr στον οδικό χάρτη που δημοσιεύθηκε έχουν εντοπιστεί τέσσερις αρχικές περιοχές διερεύνησης. Αυτές βρίσκονται στη Θάλασσα του Μαρμαρά, στη Μαύρη Θάλασσα και στο Αιγαίο, και συγκεκριμένα κοντά στη Λέσβο. Το roadmap αναφέρει ότι «η περιοχή γύρω από τη Λέσβο αναγνωρίζεται ως μια από τις πιθανές τοποθεσίες για ανάπτυξη υπεράκτιας αιολικής ενέργειας, ειδικά στα παράκτια τουρκικά ύδατα του Αιγαίου.
Λαμβάνοντας υπόψη πιθανούς περιορισμούς, περιβαλλοντικούς, τεχνικούς ή άλλης φύσεως, η δυνητική ανάπτυξη υπεράκτιας αιολικής ενέργειας στην Τουρκία εκτιμάται περίπου στα 66 GW, τα οποία ισοδυναμούν με το 60% περίπου της συνολικής υφιστάμενης παραγωγικής ικανότητας της χώρας. Στον χάρτη τονίζεται πως «τα τουρκικά ύδατα παρουσιάζουν πολλαπλές περιβαλλοντικές και κοινωνικές ευαισθησίες. Απαιτούνται επιπλέον δεδομένα και εμπλοκή των ενδιαφερόμενων φορέων για την καλύτερη αξιολόγηση των ζητημάτων που έχουν εντοπιστεί στις περιοχές με σταθερό υπεράκτιο αιολικό δυναμικό. Είναι πιθανό ότι η ανάπτυξη υπεράκτιας αιολικής ενέργειας δεν θα είναι δυνατή σε όλες αυτές τις περιοχές, αλλά δεν είναι ακόμα δυνατό να καθοριστεί ποιες περιοχές μπορεί ή δεν μπορεί να είναι κατάλληλες».
Και την ώρα που στην Ελλάδα, προχωράμε με σταθερά, αλλά αργά βήματα, στην γειτονική χώρα οι διεργασίες καλπάζουν. Το ενδιαφέρον είναι ότι στο κεφάλαιο θαλάσσια αιολικά η Τουρκία ξεκίνησε από την ίδια χρονική αφετηρία με εμάς, εντούτοις σήμερα δείχνει να είναι πιο μπροστά. Εμείς ανακοινώσαμε τέλη 2023 το Εθνικό Πρόγραμμα Ανάπτυξης Υπεράκτιων Αιολικών Πάρκων με έξι προτεινόμενες περιοχές σε πρώτη φάση, το οποίο συνοδεύτηκε από μελέτη του ΙΟΒΕ, σύμφωνα με την οποία το ΑΕΠ θα μπορούσε να ωφεληθεί με έως και 1,9 δισ. ευρώ το χρόνο, μέχρι και το 2050.
Η Ελλάδα τηρεί στάση αναμονής, μέχρι να βγει στον αέρα από την ΕΔΕΥΕΠ ένα πρόγραμμα με καμπάνιες ενημέρωσης ανά τη χώρα για να εξηγηθούν αναλυτικά στις τοπικές κοινωνίες που θα φιλοξενήσουν θαλάσσια αιολικά τα οφέλη και τα πλεονεκτήματα των συγκεκριμένων επενδύσεων. Η καμπάνια ενημέρωσης και η έκδοση της ΚΥΑ αποτελούν μέρος της συνολικότερης προσπάθειας να τεθεί εκ νέου σε τροχιά υλοποίησης το φιλόδοξο πρόγραμμα της Ελλάδας, καθώς στις αρχές του 2025 αναμένεται να συσταθεί το περίφημο όχημα ειδικού σκοπού SPV. Με την ελπίδα να μην υπάρξουν άλλες καθυστερήσεις, το όχημα θα προκηρύξει άμεσα τους διαγωνισμούς των ανεμολογικών και βυθομετρικών μελετών για να ακολουθήσει η ανάθεση στις εταιρείες που θα τις «τρέξουν».
Η εφοδιαστική αλυσίδα αποτελεί ένα εξίσου κρίσιμο ζήτημα, καθώς η πρόοδος εκεί είναι σχεδόν μηδενική. Αυτό δημιουργεί δύο κινδύνους: αφενός, την καθυστέρηση στο χρονοδιάγραμμα των υπεράκτιων πάρκων και, αφετέρου, την πιθανότητα να μας προλάβουν χώρες όπως η Τουρκία, που αναπτύσσουν τις δικές τους υποδομές. Η ΕΔΕΥΕΠ στοχεύει «να τρέξει» μια μελέτη για τον προσδιορισμό των κατάλληλων λιμανιών που θα στηρίξουν τη βιομηχανία υπεράκτιων αιολικών. Το διακύβευμα είναι να μην μείνουμε πίσω στην κούρσα για ανάπτυξη εφοδιαστικής αλυσίδας «made in Greece», διότι μετά θα είμαστε πάντα η δεύτερη ή και η τρίτη επιλογή των επενδυτών. Η Τουρκία θα έχει τον απαραίτητο εξοπλισμό σε καλές τιμές, θα μας έχει επί της ουσίας προλάβει με την κουβέντα για παραγωγή πλωτήρων στα ελληνικά ναυπηγεία, και τμημάτων από τις ελληνικές χαλυβουργίες να κλείνει, ενώ δεν έχει καν ανοίξει.
Σκοπός τώρα είναι να μην χαθεί το momentum, καθώς στις αρχές υπήρξε έντονο επενδυτικό ενδιαφέρον από ξένους επενδυτές με εμπειρία σε υπεράκτια αιολικά. Ωστόσο, όπως παραδέχεται η αγορά, οι επενδυτές δυσκολεύτηκαν με τις ιδιαιτερότητες του ελληνικού ρυθμιστικού πλαισίου, όπως την ανάγκη περιβαλλοντικής άδειας και άλλες απαιτήσεις. Τα αυστηρά χρονοδιαγράμματα και ο όγκος δουλειάς του ΥΠΕΝ και της ΕΔΕΥΕΠ, μέχρι το 2030, δείχνουν την πρόκληση για την Ελλάδα να αποδείξει ότι οι δεσμεύσεις της είναι ουσιαστικές.
Διαβάστε ακόμη
