Δισεκατομμύρια θέλει να επενδύσει η Copenhagen Infrastructure Partners (CIP) στη Βόρεια Θάλασσα, προκειμένου να κατασκευάσει τεχνητά νησιά στα οποία θα παράγεται υδρογόνο.
Μελέτη του γερμανικού Ινστιτούτου Ενεργειακής Οικονομίας και Τεχνολογίας Ενεργειακών Συστημάτων (Fraunhofer IEE) επιβεβαιώνει ότι το σχέδιο έχει σημαντικά πλεονεκτήματα κόστους σε σχέση με προηγούμενα σχέδια για την παραγωγή υδρογόνου.
Η CIP είναι επενδυτής και κατασκευαστής έργων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και ένας από τους μεγαλύτερους παγκοσμίως κατασκευαστές υπεράκτιων αιολικών πάρκων. Τα νησιά πρόκειται να κατασκευαστούν στη Βόρεια Θάλασσα στο βορειοδυτικό τμήμα της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) της Γερμανίας, η οποία βρίσκεται έως και 200 ναυτικά μίλια από τις ακτές.
Το πρώτο από τα δύο νησιά πρόκειται να κατασκευαστεί σε απόσταση 150 χιλιομέτρων από την ηπειρωτική χώρα και το δεύτερο σε απόσταση 200 χιλιομέτρων. Η CIP υπολογίζει το κόστος κατασκευής σε 3,3 δισεκατομμύρια ευρώ ανά νησί.
Το υδρογόνο θα παραδίδεται στην ακτή αντί για ηλεκτρική ενέργεια
Στα νησιά πρόκειται να κατασκευαστούν ηλεκτρολύτες που θα μετατρέπουν την ηλεκτρική ενέργεια από τα γύρω υπεράκτια αιολικά πάρκα, το καθένα με εγκατεστημένη ισχύ δέκα γιγαβάτ (GW), σε υδρογόνο. Το υδρογόνο θα μεταφέρεται στην ηπειρωτική χώρα με αγωγό, σύμφωνα με τη Handelsblatt.
Επιπλέον, τα νησιά πρόκειται επίσης να συνδεθούν με το δίκτυο ηλεκτρικής ενέργειας, αλλά μόνο για ένα κλάσμα της υπολογιζόμενης παραγωγικής ικανότητας των αιολικών πάρκων.
Η σύνδεση ηλεκτρικής ενέργειας προορίζεται μόνο για την οικονομική βελτιστοποίηση. Για παράδειγμα, η ηλεκτρική ενέργεια μπορεί να εισαχθεί στα ενεργειακά νησιά και να χρησιμοποιηθεί για την ηλεκτρόλυση υδρογόνου όταν οι τιμές της ηλεκτρικής ενέργειας είναι χαμηλές. Αντίθετα, η αιολική ενέργεια μπορεί να πωλείται όταν οι τιμές της ηλεκτρικής ενέργειας είναι πολύ υψηλές.
Ωστόσο, το μεγαλύτερο μέρος της ενεργειακής απόδοσης πρόκειται να μεταφερθεί μέσω αγωγών υδρογόνου. Διάφορες μελέτες έχουν δείξει ότι είναι πιο αποδοτικό να χρησιμοποιείται η ηλεκτρική ενέργεια για την ηλεκτρόλυση υδρογόνου στην ανοικτή θάλασσα σε μεγαλύτερες αποστάσεις από την ακτή και να μεταφέρεται το υδρογόνο μέσω αγωγών αντί να μεταφέρεται η ηλεκτρική ενέργεια απευθείας μέσω καλωδίου. Το πλεονέκτημα κόστους του αγωγού αυξάνεται με την αύξηση της απόστασης από την ηπειρωτική χώρα.
Η ηλεκτρόλυση στη θάλασσα είναι επί του παρόντος απλώς μια ιδέα
Η ιδέα της CIP διαφέρει από τα τρέχοντα σχέδια για τη γερμανική ΑΟΖ στη Βόρεια και τη Βαλτική Θάλασσα. Σύμφωνα με τα σχέδια του συνασπισμού των φωτεινών σηματοδοτών, μέχρι το 2030 θα λειτουργούν ανεμογεννήτριες με εγκατεστημένη ισχύ 30 γιγαβάτ (GW). Μακράν η πλειονότητα των αιολικών πάρκων θα βρίσκεται στη Βόρεια Θάλασσα.
Μέχρι το 2035, θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 40 GW και μέχρι το 2045 έως και 70 GW. Σύμφωνα με το Ομοσπονδιακό Υπουργείο Οικονομικών Υποθέσεων, ο σημερινός αριθμός είναι 8,5 GW.
Τα 70 GW πρόκειται να συνδεθούν πλήρως με την ηπειρωτική χώρα μέσω καλωδίων μεταφοράς ενέργειας. Σύμφωνα με τον Ομοσπονδιακό Οργανισμό Δικτύων, θα πρέπει να επενδυθεί ποσό 327,7 δισεκατομμυρίων ευρώ για την επέκταση του δικτύου μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας έως το 2045. Από αυτά, 167,8 δισεκατομμύρια ευρώ θα δαπανηθούν μόνο για τη σύνδεση υπεράκτιων αιολικών πάρκων.
Οι εναλλακτικές λύσεις για τη σύνδεση μέσω καλωδίων ισχύος βρίσκονται ακόμη σε πρώιμο στάδιο. Πέρυσι, το γερμανικό κοινοβούλιο αποφάσισε να προωθήσει τη δημιουργία τουλάχιστον δέκα GW δυναμικότητας παραγωγής υδρογόνου στην ανοικτή θάλασσα. Μέχρι στιγμής, ωστόσο, πρόκειται μόνο για μια πολιτική δήλωση προθέσεων.
Η CIP έχει υποβάλει αιτήσεις
Εάν η ηλεκτρόλυση υδρογόνου στην ανοικτή θάλασσα πρόκειται να προσμετρηθεί στον στόχο επέκτασης της υπεράκτιας παραγωγής κατά 70 GW, θα πρέπει να τροποποιηθεί ακόμη ο αντίστοιχος νόμος για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από ανεμογεννήτριες στη Βόρεια Θάλασσα και τη Βαλτική Θάλασσα.
Επιπλέον, θα πρέπει επίσης να οριστούν «άλλες περιοχές παραγωγής ενέργειας» που θα μπορούσαν να εξεταστούν για ηλεκτρόλυση υδρογόνου στην ανοικτή θάλασσα με αντίστοιχη σύνδεση αγωγού υδρογόνου. Ωστόσο, οι αντίστοιχοι διαγωνισμοί δεν έχουν καν εκδοθεί ακόμη.
Σύμφωνα με την CIP, υπέβαλε αιτήσεις για την κατασκευή και λειτουργία δύο ενεργειακών νησιών στη Βόρεια Θάλασσα στην Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Ναυτιλίας και Υδρογραφίας (BSH) τον Ιούνιο του 2023, αλλά δεν έχει λάβει ακόμη απάντηση.
Μελέτη που διεξήγαγε το Ινστιτούτο Ενεργειακής Οικονομίας και Τεχνολογίας Ενεργειακών Συστημάτων (Fraunhofer IEE) για λογαριασμό της CIP καταλήγει στο συμπέρασμα ότι τα ενεργειακά νησιά θα οδηγήσουν σε ετήσια εξοικονόμηση 4,26 δισεκατομμυρίων ευρώ. Οι ειδικοί εξηγούν ουσιαστικά την εξοικονόμηση από το γεγονός ότι η σύνδεση με την ηλεκτρική ενέργεια μπορεί να είναι μικρή, επειδή το μεγαλύτερο μέρος της ηλεκτρικής ενέργειας μετατρέπεται σε υδρογόνο επιτόπου και μεταφέρεται με αγωγό.
Οι εμπνευστές κάνουν λόγο για «περιορισμένη σύνδεση με το δίκτυο». Πρόκειται για μια σύνδεση εναλλασσόμενου ρεύματος μεταξύ των ενεργειακών νησιών και των υπεράκτιων υποσταθμών άλλων αιολικών πάρκων. Τα νησιά επιτρέπουν την «αποτελεσματική παραγωγή υδρογόνου χωρίς να χρειάζεται να μεταφερθεί η ηλεκτρική ενέργεια σε μεγάλες αποστάσεις».
Πρόσθετα οφέλη για τις υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης και τις ομάδες εξυπηρέτησης
Τα νησιά έχουν επίσης ένα πρόσθετο όφελος: Μπορούν να χρησιμεύσουν ως βάση για υπηρεσίες διάσωσης και ομάδες συντήρησης. Αυτό μπορεί να μειώσει την δαπανηρή και χρονοβόρα ανάπτυξη πλοίων και ελικοπτέρων.
Η ιδέα των ενεργειακών νησιών δεν είναι χωρίς προηγούμενο: το πρώτο ενεργειακό νησί στον κόσμο κατασκευάζεται επί του παρόντος στη ζώνη Princess Elisabeth στα ανοιχτά των βελγικών ακτών και αναμένεται να ολοκληρωθεί έως το 2030. Σχέδια για ενεργειακά νησιά εκπονούνται επίσης στη Δανία. Ο ολλανδικός διαχειριστής δικτύου Tennet παρουσίασε πριν από μερικά χρόνια τις πρώτες ιδέες για ενεργειακά νησιά.
Η ιδέα του CIP έχει τύχει της έγκρισης των πολιτικών. Τα ενεργειακά νησιά θα μπορούσαν να συμβάλουν σημαντικά στην επιτυχία της ενεργειακής μετάβασης, δήλωσε ο Μπενγκτ Μπεργκτ (Bengt Bergt), μέλος της γερμανικής Bundestag για το SPD, σε συνέντευξή του στη Handelsblatt. Η συγκέντρωση των δομών παραγωγής ενέργειας και μεταφοράς θα μπορούσε να εξοικονομήσει δισεκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο.
«Αυτά τα χρήματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν αλλού για την ενεργειακή μετάβαση», δήλωσε ο Μπεργκτ. Χαρακτήρισε τη δυνατότητα χρήσης των νησιών για υπηρεσίες διάσωσης, έρευνας και παρατήρησης της φύσης ως ένα «επιπλέον μπόνους».
Διαβάστε ακόμη
