Η κλιματική αλλαγή υποτίθεται ότι είναι ο καταλύτης για την από καιρό αναγέννηση της πυρηνικής ενέργειας στις ΗΠΑ, αλλά ο πόλεμος στην Ουκρανία μπορεί να αποτελέσει το κίνητρο. Δεν είναι η πιο εμπνευσμένη ιστορία επιστροφής, είναι αλήθεια, αλλά η βιομηχανία θα την αποδεχτεί μετά από τόσο καιρό «ερήμωσης», υποστηρίζει ο αρθρογράφος του Bloomberg Liam Denning.
Καθώς ο πρώτος χρόνος του πολέμου του Σαββατοκύριακου του Ρώσου προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν πλησίαζε στο τέλος του, το ουράνιο διαπραγματευόταν περίπου στα 50 δολάρια ανά λίβρα. Ωστόσο, η συζήτηση για την απαγόρευση των ΗΠΑ στις εισαγωγές πυρηνικών καυσίμων από τη Ρωσία ενέχουν τη δυνατότητα να το αυξήσουν σημαντικά. Γρήγορη προώθηση στο Μάιο του 2024 και, με τις μάχες να μαίνονται ακόμα στην Ουκρανία, το ουράνιο διαπραγματεύεται πλέον πάνω από τα 90 δολάρια και η απαγόρευση είναι εδώ. Στις αρχές Αυγούστου, οι εισαγωγές χαμηλά εμπλουτισμένου ουρανίου -το είδος που χρησιμοποιείται σε συμβατικά πυρηνικά εργοστάσια- από τη Ρωσία θα μπλοκαριστούν από τον πρόσφατα θεσπισμένο νόμο περί απαγόρευσης εισαγωγών ρωσικού ουρανίου.
Ωστόσο οι συζητήσεις για απαγόρευση των ΗΠΑ στις εισαγωγές πυρηνικού καυσίμου από τη Ρωσία ενέχουν τη δυνατότητα να το αυξήσουν σημαντικά.
Ώθηση από τον πόλεμο
Ο νόμος εξουσιοδοτεί το υπουργείο Ενέργειας να εκδίδει εξαιρέσεις που επιτρέπουν τις εισαγωγές μέχρι και περίπου ενός εκατομμυρίου κιλών ετησίως ρωσικού καυσίμου μέχρι το 2028, εάν αυτό είναι απαραίτητο για να διατηρηθούν σε λειτουργία οι αντιδραστήρες των ΗΠΑ. Αυτό αντικατοπτρίζει μια πραγματικότητα που δεν είναι ασυνήθιστη όταν πρόκειται για την αμερικανική ενέργεια μηδενικού άνθρακα: την εξάρτηση από ξένες προμήθειες.
Ο Καναδάς και η Αυστραλία δεν θα ενοχλήσουν κανέναν στην Ουάσιγκτον, αλλά το 12% των εισαγωγών από τη Ρωσία ενοχλεί. Υπάρχει ένα επιπλέον 36% των εισαγωγών που προέρχεται από το Καζακστάν και το Ουζμπεκιστάν – άρα όχι άμεσα υπό τον έλεγχο της Μόσχας, αλλά σίγουρα στη γειτονιά της (όπως και της Κίνας). Τα στοιχεία αυτά υποτιμούν στην πραγματικότητα τη σημασία της Ρωσίας λόγω του υπέρμετρου ρόλου της στη μετατροπή του εξορυγμένου ουρανίου σε χρησιμοποιήσιμο πυρηνικό καύσιμο. Η Ρωσία προμηθεύει το 40% της παγκόσμιας αγοράς χαμηλά εμπλουτισμένου ουρανίου, σύμφωνα με την Citigroup Inc. και προμήθευσε περίπου το ένα τέταρτο των αναγκών των πυρηνικών εργοστασίων των ΗΠΑ το 2022. Η Ρωσία κυριαρχεί επίσης στην προμήθεια χαμηλά εμπλουτισμένου ουρανίου υψηλής ανάλυσης, το οποίο απαιτείται από ορισμένες από τις προηγμένες τεχνολογίες αντιδραστήρων που αναπτύσσονται τώρα, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων σχεδίων μικρών αρθρωτών αντιδραστήρων ή SMR.
Ο νόμος των ΗΠΑ ίσως φέρει νέο ράλι στο ουράνιο
Ακριβώς όπως οι ΗΠΑ προσπαθούν να εκδιώξουν την Κίνα από την αλυσίδα εφοδιασμού της Αμερικής στον τομέα της καθαρής τεχνολογίας χωρίς να εκτροχιάσουν συνολικά την απεξάρτηση από τον άνθρακα, θα ήθελαν να βγάλουν τη Ρωσία από την αλυσίδα εφοδιασμού της πυρηνικής ενέργειας χωρίς να διακινδυνεύσουν μπλακ άουτ. Οι απαλλαγές από τις εισαγωγές είναι ένα μέσο για να το πετύχει αυτό, αν και η Μόσχα θα μπορούσε ενδεχομένως να απαντήσει με την επιβολή μιας δικής της απαγόρευσης στις αποστολές προς τις ΗΠΑ. Για τις τιμές του ουρανίου που έχουν πάρει μια ανάσα από τον Ιανουάριο, οι δυνατότητες που ξεκλειδώνει αυτός ο νέος αμερικανικός νόμος θα μπορούσαν να τροφοδοτήσουν ένα νέο ράλι – αν και, όπως πάντα, οι κερδοσκόποι θα πρέπει να προσέχουν το πλεόνασμα των αποθεμάτων που κατέχουν τα ταμεία βασικών εμπορευμάτων, αν το κλίμα αλλάξει.
2,7 δισ. για την ανάπτυξη της παραγωγής πυρηνικών καυσίμων
Όπως σημειώνει ο αρθρογράφος για το ευρύτερο σχέδιο αναβίωσης των προοπτικών της πυρηνικής ενέργειας των ΗΠΑ, ωστόσο, θα μπορούσε να σημαίνει πολύ περισσότερα απ’ αυτό. Εκτός από την έναρξη της αντίστροφης μέτρησης για την (κατά κάποιο τρόπο) απαγόρευση των εισαγωγών ρωσικών πυρηνικών καυσίμων, η νομοθεσία ξεκλειδώνει επίσης 2,7 δισεκατομμύρια δολάρια ομοσπονδιακής χρηματοδότησης για να βοηθήσει στην ανάπτυξη της εγχώριας παραγωγής πυρηνικών καυσίμων.
Το θέμα εδώ είναι λιγότερο για το απόλυτο ποσό των χρημάτων που εμπλέκονται και περισσότερο για την πρόθεση. Εδώ και χρόνια, οι υποστηρικτές των νέων πυρηνικών εργοστασίων έχουν προειδοποιήσει για τις επιπτώσεις στην εθνική ασφάλεια που θα είχε το να αφήσει κανείς τις κάποτε τρομερές πυρηνικές δυνατότητες και την τεχνογνωσία των ΗΠΑ να μαραζώσουν ως δικαιολογία για μια αναβίωση. Το έκαναν αυτό επειδή η οικονομική υπόθεση για νέους αντιδραστήρες στις ΗΠΑ παραμένει τόσο αβέβαιη όσο ήταν εδώ και δεκαετίες. Ενώ η ενέργεια είναι απαλλαγμένη από άνθρακα, είναι πολύ ακριβή σε σχέση με άλλες πηγές -ιδιαίτερα όταν ο άνθρακας παραμένει μη τιμολογημένος- και ενέχει υψηλό αναπτυξιακό ρίσκο, δεδομένων των ετών που απαιτούνται για την κατασκευή των μονάδων και της τάσης να διαψεύδονται οι προϋπολογισμοί (βλ. αυτό). Η περιβόητη απάντηση σε αυτά τα ζητήματα, οι SMR, έχουν τα δικά τους προβλήματα κόστους.
Τώρα το επιχείρημα της εθνικής ασφάλειας έχει μια στιγμή, η οποία μπορεί κάλλιστα να διατηρηθεί δεδομένης της ευρύτερης στροφής της πολιτικής των ΗΠΑ από την παγκοσμιοποίηση προς την επανατοποθέτηση – από τις αλυσίδες εφοδιασμού «just in time» στις αλυσίδες εφοδιασμού «just in case», όπως το θέτει η ClearView Energy Partners. Με τον ίδιο τρόπο που θα καλωσορίζατε τα φθηνά κινεζικά ηλεκτρικά οχήματα για καθαρά οικονομικούς λόγους, έτσι και τα ρωσικά πυρηνικά καύσιμα θα συνεχίσουν να είναι ευπρόσδεκτα. Αλλά αυτή η βάση δίνει τη θέση της σε στρατηγικές ανησυχίες.
Εάν ο νόμος αυτός σηματοδοτεί την αρχή μιας συντονισμένης προσπάθειας για την αναβίωση μιας αλυσίδας πυρηνικού εφοδιασμού στις ΗΠΑ, προκύπτει ότι προορίζεται για τον εφοδιασμό ενός εγχώριου τομέα πυρηνικής ενέργειας που προβλέπεται να αποτελείται από κάτι περισσότερο από έναν υφιστάμενο στόλο κυρίως παλαιών αντιδραστήρων. Το κατά πόσον αυτό είναι λογικό για λόγους κόστους είναι πολύ αμφισβητήσιμο.
Στα δίκτυα των ΗΠΑ με αυξανόμενη διείσδυση διακοπτόμενης ανανεώσιμης ενέργειας, η αξία μεταναστεύει προς ευέλικτες αποσπώμενες πηγές που μπορούν να καλύψουν κενά στην προσφορά, όπως συσκευές αιχμής φυσικού αερίου, μπαταρίες και επίσης διαχείριση ζήτησης. Η υπόθεση «πάντα σε λειτουργία» των πυρηνικών σταθμών είναι λιγότερο κατάλληλη για αυτό, αν και, μαζί με τις μηδενικές εκπομπές τους, μπορεί να ταιριάζουν καλά στην περίφημη «πάντα ενεργή» έκρηξη ηλεκτρικής ενέργειας στα κέντρα δεδομένων — αν συμβεί. Ωστόσο, το υψηλό κόστος παραμένει. Από την άλλη πλευρά, το κόστος είναι μόνο ένα στοιχείο μεταξύ πολλών άλλων στη συζήτηση για το μέλλον της ενέργειας στις ΗΠΑ αυτές τις μέρες, καταλήγει ο αρθρογράφος του Bloomberg.
Διαβάστε ακόμη
