Οι ζυμώσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη στην Ευρώπη έχουν επαναφέρει στο προσκήνιο την πιο αμφιλεγόμενη και πιο διχαστική μορφή ενέργειας, την πυρηνική ενέργεια. Είναι η αγορά της Ελλάδας έτοιμη για μία τέτοια συζήτηση;.
Σύμφωνα με τα όσα δήλωσε ο Δημοσθένης Σαρηγιάννης, Διευθυντής και Πρόεδρος Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών στο συνέδριο Clima 21 η συγκυρία είναι που έδωσε πνοή σε αυτή τη συζήτηση. Όπως επεσήμανε, «αν θέλουμε να ανοίξουμε την πόρτα της πυρηνικής ενέργειας απαιτείται διεθνής συνεργασία».
Σε μία χώρα όπως η Ελλάδα πρέπει να εξετάσουμε το ζήτημα από διάφορες σκοπιές. «Για να αναπτυχθεί μία τέτοια τεχνολογία απαιτείται συγκεκριμένο νομοθετικό, κανονιστικό πλαίσιο. Επίσης πρέπει να εξεταστεί από κάθε σκοπιά η οικονομική βιωσιμότητα της επένδυσης καθώς στον πρώτο της κύκλο είναι ιδιαίτερα ακριβή», σχολίασε. Τέλος, πρόκειται για μία τεχνολογία που έχει υπέρμαχους και εχθρούς συνεπώς απαιτείται συζήτηση, διαβούλευση με την τοπική κοινωνία και σωστή ενημέρωση. Στην Ελλάδα, οι τοπικές αντιδράσεις έχουν οδηγήσει πολλές φορές σε καθυστερήσεις ή ακόμα και ακυρώσεις έργων και όταν μία τεχνολογία είναι τόσο ακριβή δεν υπάρχει αυτό το περιθώριο. Μία τέτοια τεχνολογία θα απαιτήσει φυσικά υποδομές, αλλά και τη δημιουργία εφοδιαστικής αλυσίδας.
Η Ελλάδα σύμφωνα με τον κ. Σαρηγιάννη θα έπρεπε να κοιτάξει ως επί το πλείστον τους μικρούς αρθρωτούς αντιδραστήρες (SMRs). Η Κίνα δίνει το τέμπο της αγοράς στην εν λόγω τεχνολογία. Με γνώμονα το γεγονός ότι υπάρχουν ζητήματα ασφάλειας προτείνονται τα SMRs, αφού είναι αντιδραστήρες μικρής κλίμακας και σχεδόν όλοι λειτουργούν με όρους παθητικής ασφάλειας.
Η τεχνητή νοημοσύνη έχει ενισχύσει ακόμα περισσότερο τη συζήτηση γύρω από την πυρηνική ενέργεια, αφού η προβλεπόμενη ζήτηση για άκρως ενεργοβόρα κέντρα δεδομένων που τροφοδοτούν τεχνολογία όπως η παραγωγική τεχνητή νοημοσύνη θα δώσει ώθηση υποστήριξε ο διευθύνων σύμβουλος της Cameco Corp, μιας εταιρείας εξόρυξης ουρανίου. Υπενθυμίζεται ότι Διεθνής Οργανισμός Ενέργειας (IEA) έχει επισημάνει ότι τα πυρηνικά έργα που ξεκινούν μεταξύ 2010 και 2020 καθυστερούν κατά μέσο όρο τρία χρόνια, παρόλο που προβλέπει ότι η παραγωγή πυρηνικής ενέργειας θα φτάσει σε υψηλό επίπεδο το επόμενο έτος και θα χρειαστεί να υπερδιπλασιαστεί έως το 2050. Οι πολυπλοκότητα της τεχνολογίας που απαιτεί εξειδικευμένο τεχνικό προσωπικό, το υψηλό κόστος, οι μεγάλοι χρόνοι κατασκευής – καθώς και οι αυστηροί κανονισμοί λόγω των κινδύνων πυρηνικών ατυχημάτων – καθιστούν την πυρηνική ενέργεια μία ιδιάζουσα τεχνολογία.
Διαβάστε ακόμη
