Τρεις βορειο-ευρωπαϊκές χώρες μπορούν να κλείσουν το έλλειμμα της Γερμανίας σε πράσινο υδρογόνο, καθώς οι παραγωγικές δυνατότητες τους αναμένεται να ξεπεράσουν τις δικές τους ανάγκες. Ο λόγος για το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Νορβηγία και τη Δανία, οι οποίες θα μπορούσαν να βοηθήσουν τη γερμανική βιομηχανία να καλύψει τις ανάγκες της σε υδρογόνο.
Ταυτόχρονα, υπάρχουν πολλές ευκαιρίες για τις γερμανικές εταιρείες να συμμετάσχουν στην ανάπτυξη της ευρωπαϊκής αλυσίδας αξίας του υδρογόνου. Αυτά είναι τα συμπεράσματα έρευνας αγοράς του κρατικού οργανισμού εξωτερικού εμπορίου Germany Trade & Invest (GTAI), η οποία τέθηκε στη διάθεση της Handelsblatt.
«Πολλά συμβαίνουν σε όλη την Ευρώπη και αυτό προσφέρει τεράστιες ευκαιρίες για τις γερμανικές εταιρείες», λέει ένας από τους συγγραφείς της γερμανικής μελέτης. Οι συγγραφείς ανέλυσαν διάφορες ευρωπαϊκές περιοχές. Σύμφωνα με το συμπέρασμα της έκθεσης, το δυναμικό είναι ιδιαίτερα υψηλό στην περιοχή της Βόρειας Θάλασσας. Το Ηνωμένο Βασίλειο, η Νορβηγία και η Δανία σχεδιάζουν να δημιουργήσουν παραγωγικές δυνατότητες που υπερβαίνουν σημαντικά τις δικές τους ανάγκες.
Επικαλούμενη την Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Υποδομής Υδρογόνου (EHB), η μελέτη της GTAI αναφέρει ότι τα κράτη της Βόρειας Θάλασσας αναμένεται να έχουν πλεόνασμα υδρογόνου 70 τεραβατώρες (TWh) μέχρι το 2030. Η Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Υποδομής Υδρογόνου (EHB) είναι μια ένωση ευρωπαϊκών εταιρειών που έχουν δεσμευτεί για την ανάπτυξη μιας πανευρωπαϊκής υποδομής αγωγών υδρογόνου.
Η Γερμανία αναμένεται να απαιτήσει 110 TWh υδρογόνου μέχρι το 2030. Σύμφωνα με τους περισσότερους εμπειρογνώμονες, η Γερμανία έχει τη δυνατότητα να καλύψει η ίδια το 30% της μελλοντικής ζήτησης για κλιματικά ουδέτερο υδρογόνο. Το υπόλοιπο ποσοστό θα πρέπει να εισαχθεί από το εξωτερικό.
Μεγάλο δυναμικό στην περιοχή της Βόρειας Θάλασσας
Για τον σκοπό αυτό, δημιουργούνται συμπράξεις υδρογόνου με χώρες που διαθέτουν μεγάλες δυνατότητες για την παραγωγή πράσινου υδρογόνου. Στις χώρες αυτές περιλαμβάνονται η Αυστραλία, το Μαρόκο, ο Καναδάς και η Χιλή. Αλλά υπάρχουν επίσης σημαντικές δυνατότητες εντός της Ευρώπης κι αυτό γίνεται σαφές από τη μελέτη GTAI.
Συζητούνται διάφορα σχέδια προκειμένου να είναι δυνατή η εξαγωγή υδρογόνου από τις χώρες της Βόρειας Θάλασσας στη Γερμανία.
Το έργο «Aquaductus» έχει κεντρική σημασία, ο αγωγός υδρογόνου στη γερμανική Βόρεια Θάλασσα πρόκειται να γίνει σημείο συλλογής για αγωγούς υδρογόνου από τη Σκωτία ή τη Νορβηγία. Μαζί, τα διάφορα έργα αγωγών σχηματίζουν ένα σύστημα αγωγών που η Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Υποδομής Υδρογόνου αποκαλεί «Διάδρομο C».
Ένας αγωγός υδρογόνου από τη Νορβηγία θα μπορούσε να τεθεί σε λειτουργία το 2030, σύμφωνα με τη μελέτη της GTAI. «Υπάρχουν δυνητικοί πελάτες υδρογόνου για το νορβηγικό υδρογόνο και οι πρώτοι προμηθευτές ενέργειας έχουν ήδη εκδηλώσει ενδιαφέρον», αναφέρει η μελέτη της GTAI.
Το 2023, η γερμανική εταιρεία ενέργειας RWE συνήψε συμφωνία με τη νορβηγική εταιρεία ενέργειας Equinor για την προμήθεια υδρογόνου. Η RWE θέλει να χρησιμοποιήσει το υδρογόνο σε μονάδες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με καύση φυσικού αερίου για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.
Η Φινλανδία θέλει να παράγει υδρογόνο πέρα από τις δικές της ανάγκες
Σύμφωνα με τη μελέτη της GTAI, οι χώρες που συνορεύουν με τη Βαλτική Θάλασσα έχουν επίσης μεγάλες δυνατότητες παραγωγής υδρογόνου, όπως για παράδειγμα η Φινλανδία: «Στο μέλλον, η Φινλανδία θα παράγει περισσότερο υδρογόνο από ό,τι χρειάζεται η ίδια», αναφέρει το έγγραφο, επικαλούμενο στοιχεία της φινλανδικής βιομηχανίας. Η Φινλανδία είναι επομένως δυνητικός προμηθευτής υδρογόνου για τη Γερμανία.
Οι συγγραφείς αναφέρονται σε μια σειρά έργων υποδομής που βρίσκονται υπό προετοιμασία, τα οποία συνοψίζονται υπό την ονομασία «Διάδρομος D».
Οι εμπειρογνώμονες της GTAI αξιολογούν επίσης υψηλά το δυναμικό στη νοτιοδυτική Ευρώπη. Βλέπουν εδώ ένα πλεόνασμα 45 TWh το 2030, το οποίο δεν θα χρειαστεί στις χώρες παραγωγής και επομένως μπορεί να εξεταστεί για εξαγωγή στη Γερμανία ή σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Το σύστημα αγωγών «Διάδρομος B», στο επίκεντρο του οποίου βρίσκεται ο σχεδιαζόμενος αγωγός «H2med», διαδραματίζει εδώ καθοριστικό ρόλο.
Οι εμπειρογνώμονες της GTAI αναγνωρίζουν ότι υπάρχουν ορισμένες αβεβαιότητες που θέτουν υπό αμφισβήτηση τους στόχους για τη δημιουργία μιας ευρωπαϊκής αλυσίδας αξίας του υδρογόνου. «Οι στόχοι για το 2030 μπορούν να επιτευχθούν μόνο εάν όλα κυλήσουν ομαλά και συγχρονισμένα. Αυτό είναι φιλόδοξο, αλλά είναι εφικτό», αναφέρουν.
Τις τελευταίες εβδομάδες και μήνες έχει επικριθεί ότι έχουν γίνει πολλές ανακοινώσεις για έργα υδρογόνου, αλλά δεν έχουν ληφθεί οριστικές επενδυτικές αποφάσεις. Μια έρευνα του Ινστιτούτου Ενεργειακών Οικονομικών του Πανεπιστημίου της Κολωνίας (EWI) τροφοδότησε πρόσφατα την κριτική αυτή.
Σύμφωνα με την έρευνα, μόνο ηλεκτρολύτες υδρογόνου δυναμικότητας 0,3 γιγαβάτ έχουν φθάσει μέχρι σήμερα στη Γερμανία στο στάδιο «υπό κατασκευή» ή «έχει ληφθεί τελική επενδυτική απόφαση». Η απόκλιση από τους μεσοπρόθεσμους στόχους είναι τεράστια. Σύμφωνα με τα σχέδια της γερμανικής κυβέρνησης, δέκα γιγαβάτ θα πρέπει να έχουν ολοκληρωθεί μέχρι το 2030.
