Δυναμική ανάπτυξη στον κλάδο των φωτοβολταϊκών επιχειρεί η Γαλλία, την ίδια ώρα που πολλές εταιρείες του τομέα έχουν πρόσφατα είτε κηρύξει πτώχευση, είτε μεταφέρει την παραγωγή τους, όπως η Exasun από την Ολλανδία και η Meyer Burger από την Ελβετία.

Ο Γάλλος επιχειρηματίας Πιερ Εμανουέλ Μαρτίν σχεδιάζει το μεγαλύτερο εργοστάσιο ηλιακών κυττάρων στην Ευρώπη με τη νεοφυή του εταιρεία Carbon. Η Carbon θέλει να κατασκευάσει ένα εργοστάσιο κοντά στη Μασσαλία το 2025 με ετήσια παραγωγική ικανότητα 5 γιγαβάτ. Αυτό αντιστοιχεί σε 10 έως 12 εκατομμύρια φωτοβολταϊκά στοιχεία.

Στη συνέχεια, θα κατασκευαστούν περαιτέρω εγκαταστάσεις μέχρι το 2030, αυξάνοντας τη δυναμικότητα σε τουλάχιστον 20 γιγαβάτ. «Θέλουμε να είμαστε μία από τις δέκα κορυφαίες εταιρείες φωτοβολταϊκών στον κόσμο», λέει ο Μαρτίν. Μαζί με τους συνεργάτες της, η εταιρεία θα μπορούσε ακόμη και να δημιουργήσει ένα είδος «Airbus της βιομηχανίας φωτοβολταϊκών».

Επειδή ο Γάλλος γνωρίζει τον κλάδο τόσο καιρό, έχει μια αισιόδοξη στάση και δηλώνει πως «κάθε πηγή ενέργειας περνάει από μια δύσκολη φάση. Αλλά στη συνέχεια υπάρχει ανάκαμψη». Αυτό ισχύει και για την ευρωπαϊκή βιομηχανία φωτοβολταϊκών.

Ενώ άλλες εταιρείες φωτοβολταϊκών επιβιώνουν μετά βίας στον πόλεμο τιμών με τους Κινέζους ανταγωνιστές, ο συνιδρυτής της Carbon θέλει να παράγει ανταγωνιστικά ηλιακά κύτταρα στην Ευρώπη. Για να υλοποιήσει αυτό το τολμηρό σχέδιο, ωστόσο, ο Μαρτίν εξαρτάται από την κρατική βοήθεια. Τουλάχιστον η νεοφυής επιχείρηση μπορεί να υπολογίζει στην υποστήριξη της κυβέρνησης του Παρισιού.

Φωτοβολταϊκά: Το Παρίσι απαιτεί ποσόστωση για μονάδες από την Ευρώπη

Ο υπουργός Οικονομίας της Γαλλίας Μπρούνο Λεμέρ ανακοίνωσε την περασμένη Παρασκευή (05.04.24) μέτρα για τη στήριξη της εγχώριας βιομηχανίας φωτοβολαϊκών. Πίεσε τους προμηθευτές ενέργειας να αγοράζουν φωτοβολταϊκά από την Ευρώπη για τα έργα τους στον κλάδο.

Στη Γαλλία, οι κατασκευαστές φωτοβολταϊκών πάρκων πρέπει να δεσμευτούν ότι θα προμηθεύονται τουλάχιστον το 30% των μονάδων τους από την ευρωπαϊκή παραγωγή.

Η Γαλλία στοχεύει σε παραγωγικές ικανότητες 100 γιγαβάτ έως το 2050, κάτι που θα απαιτήσει επενδύσεις συνολικού ύψους 20 δισεκατομμυρίων ευρώ.

«Πίσω από αυτό κρύβεται ένα πολύ απλό ερώτημα: θα διοχετευθούν αυτά τα 20 δισεκατομμύρια ευρώ σε εργοστάσια εκτός Γαλλίας; Η προτίμησή μου είναι να χρησιμοποιηθούν για να ανοίξουν εργοστάσια στη Γαλλία», τόνισε.

Ο υπουργός αναφέρθηκε συγκεκριμένα στα σχέδια της Carbon, η εγκατάσταση της οποίας κοντά στη Μασσαλία αναμένεται να κοστίσει περίπου 1,5 δισεκατομμύριο ευρώ. Το γαλλικό κράτος θέλει να στηρίξει το έργο και εξετάζεται το ενδεχόμενο επιδότησης ύψους έως και 200 εκατομμυρίων ευρώ.

Αν και η ζήτηση για συστήματα φωτοβολταϊκών βρίσκεται σε επίπεδα ρεκόρ, οι Ευρωπαίοι κατασκευαστές εξακολουθούν να βρίσκονται σε βαθιά κρίση. Ο κλάδος προειδοποιεί για τις συνέπειες της ραγδαίας αύξησης του αριθμού φθηνών μονάδων από την Κίνα που κατακλύζουν την ευρωπαϊκή αγορά.

Στη Γερμανία, η Meyer Burger έκλεισε το εργοστάσιό της στο Freiberg της Σαξονίας και σχεδιάζει να παράγει αντ’ αυτού στις ΗΠΑ. Οι εταιρείες Solarwatt από τη Δρέσδη και Heckert Solar από το Chemnitz διαμαρτύρονται επίσης για τις δύσκολες συνθήκες. Οι κατασκευαστές μονάδων Exasun από την Ολλανδία και Energetica Industries από την Αυστρία αναγκάστηκαν να καταθέσουν αίτηση πτώχευσης, υπενθυμίζει η Handelsblatt.

Ο Πιερ – Εμανουέλ Μαρτίν από την Carbon αντιμετωπίζει τέτοιους αρνητικούς τίτλους: «Η Ευρώπη πρέπει να ανακτήσει τον ηγετικό της ρόλο στην ηλιακή τεχνολογία». Για να επιτευχθεί αυτό, ωστόσο, πρέπει να αναδιοργανωθεί η «δυσλειτουργική αγορά», ιδίως όσον αφορά τον πόλεμο τιμών με τις κινεζικές εισαγωγές.

«Χρειαζόμαστε φραγμούς στην είσοδο και ένα πολιτικό σχέδιο για την επαναβιομηχανοποίηση, αν θέλουμε να έχουμε μια βιομηχανία φωτοβολταϊκών στην Ευρώπη στο μέλλον», απαιτεί ο ειδικός σε θέματα ενέργειας.

Είναι πεπεισμένος ότι οι Ευρωπαίοι παίκτες έχουν πιθανότητες στον κλάδο μόνο αν επικεντρωθούν στο μέγεθος. «Παραδοσιακά, οι εταιρείες παραγωγής φωτοβολταϊκών στην Ευρώπη έχουν επικεντρωθεί μόνο σε ένα τμήμα της αλυσίδας αξίας με μικρά εργοστάσια», λέει.

Από την αρχή, η Carbon φιλοδοξούσε να παίξει στην ίδια κατηγορία με τους γίγαντες της κινεζικής βιομηχανίας. Αυτό περιλαμβάνει επίσης τη δημιουργία εύρωστων και προσιτών αλυσίδων εισαγωγής πρώτων υλών, όπως το αλουμίνιο, το πυρίτιο και το γυαλί. «Αυτά τα προκαταρκτικά προϊόντα αντιπροσωπεύουν το 70 τοις εκατό του κόστους ενός φωτοβολταϊκού», εξηγεί ο Μαρτίν.

Αν και η παραγωγή ηλιακών κυψελών στην Ευρώπη θα είναι πάντα ελαφρώς ακριβότερη από ό,τι στην Κίνα, για παράδειγμα, η διαφορά μπορεί να μειωθεί σε «αποδεκτό επίπεδο». Στην Κίνα, το κόστος παραγωγής είναι σήμερα περίπου 17 σεντς ανά βατ αιχμής, την κοινή μονάδα για τη φωτοβολταϊκή παραγωγή, υπολογίζει ο Γάλλος. «Πιστεύουμε ότι μια τιμή 20 σεντς ανά watt peak είναι εφικτή στην Ευρώπη, με υψηλότερη ποιότητα».

Η Carbon θέλει να προσελκύσει περαιτέρω επενδυτές

Η νεοσύστατη επιχείρηση σχεδιάζει να υποβάλει αίτηση για την έκδοση πολεοδομικής άδειας για το εργοστάσιό της κοντά στη Μασσαλία στα τέλη Απριλίου και αναμένει να λάβει την έγκριση το φθινόπωρο.

Η Carbon θέλει να χρησιμοποιήσει την ενδιάμεση περίοδο για να ολοκληρώσει τις συνομιλίες με τους επενδυτές. Σύμφωνα με την εταιρεία, μεταξύ των ενδιαφερομένων περιλαμβάνονται γαλλικοί και διεθνείς όμιλοι, κυρίως από τους τομείς της ενέργειας και της εξόρυξης. Είναι ήδη γνωστό ότι ο γαλλικός ναυτιλιακός κολοσσός CMA CGM συμμετέχει στην Carbon.

Ο Μαρτίν ελπίζει ότι και η γερμανική κυβέρνηση θα ακολουθήσει το γαλλικό παράδειγμα στη στήριξη της ευρωπαϊκής βιομηχανίας φωτοβολταϊκών, σημειώνοντας πως «η Γερμανία παίζει καθοριστικό ρόλο για εμάς, είναι η μεγαλύτερη αγορά».